✍️ محمدداود مهاجر
خوارج گرچه گروهی باطل اند؛ اما در ذهن و اندیشهٔ نزد خود برحق اند؛ لذا در راه و مذهبی که دارند از هیچ کوششی دریغ نکرده و تا سرحد ازدست‌دادن جان خود پیش می‌روند.
در زمان صحابه -رضی‌الله‌عنهم- بر مسلمانان یورش می‌بردند و می‌کشتند و گاهی نیز خود را به‌گمان طلب شهادت، فدایی کرده حمله می‌نمودند و آیات شهادت را بر زبان جاری می‌کردند!
عبدالرحمن بن مُلجم (یکی از اعضای گروه خوارج) زمانی که حضرت علی -رضی‌الله‌عنه- را با شمشیرِ زهرآلودش می‌زد آیت {وَمِنَ النَّاسِ مَن يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغَاء مَرْضَاتِ اللّهِ وَاللّهُ رَؤُوفٌ بِالْعِبَادِ} را تلاوت می‌کرد!
ابن ملجم به رفیقانش می‌گفت اگر او ( یعنی حضرت علی) را کشتیم، پس گویا راحت شدیم و انتقام (برادران خود در نهروان) را گرفتیم و اگر خود ما کشته شدیم «وَإن قُتِلنا فما عِنداللّه خیرٌ مِن الدنیا!» پس آنچه پیش خداوند برای ما تهیه شده است از دنیا بهتر است!
ابن ملجم را چون دستگیر کردند نزد علی -رضی‌الله‌عنه- آوردند (ایشان هنوز زنده بودند)
پرسیدند: «اَی عَدُوَّ اللّه أَلَم أُحسِن إلیک؟» ای دشمن خدا، من با تو مگر احسان نکرده بودم؟ ابن‌ملجم در جواب ایشان گفت: بله، کرده‌ای. گفتند: پس چه چیزی تو را بر زدنم وادار کرد؟ نگون‌بختِ افراط‌گر و خارجی گفت: این شمشیرم را چهل روز است که تیز می‌کنم و دعا کرده‌ام تا خداوند متعال با آن بدترین خلق خود را بکشد (!).
منظورش از بدترین خلق (العیاذ بالله) حضرت علی -رضی‌الله‌عنه- بود!
حضرت علی -کَرّم‌َاللّهُ‌وَجهَه- به قاتلش گفتند: «پس به‌گمانم خودِ تو با آن کشته می‌شوی و مخلوقی بدتر از تو را من سراغ ندارم.»
و این سخن مبارک اشاره به آن حدیث است: قالَ رسولُ اللّه -صلی‌الله‌علیه‌وسلم- لِعَلِیّ: « مَن أشقَی الأوّلِین؟ قال: عاقِرُ النّاقة. قال: فمَن أشقی الآخِرین؟ قال: اللّهُ و رسولُه أعلمُ. قال: قاتِلُک»
پیغمبر اسلام -صلی‌الله‌علیه‌وسلم- به حضرت علی گفتند: بدبخت‌ترینِ انسان‌های پیشین کی است؟ فرمودند: کسی که شتر حضرت صالح -علیه‌السلام- را کشت. گفتند: پس بدبخت‌ترینِ انسان‌های پَسین کی است؟ فرمودند: اللّه و رسولش بهتر می‌دانند. گفتند: کسی است که تو را می‌کشد.
عمران ابن حطان که در زمان تابعین یکی از اشخاص بسیار عبادتگذار بود؛ اما نسبت به افکار خارجیتی که داشت، ابن مُلجِم را در اشعارش چنین مدح می‌کند:
یا ضربةً مِن تَقیّ ما أراد بها
إلا لِیبلغ مِن ذی العرش رِضوانا
إنّی لأذکرُه یوما فأحسَبُه
أوفَی البَرِیّة عندَاللّه مِیزانا
خلاصهٔ کلامش اینست که ابن ملجم شخص پرهیزگاری بود که با زدن شمشیر بر فرق حضرت علی -رضی‌الله‌عنه- رضایت خدا را می‌خواست و به‌گمانم از بهترین بندگان خداوند در روز عدل و میزان است!
از تاویلات عجیب‌وغریب واز عبادت‌های زیاد خوارج هیچ‌گاه تعجب نکنید! چون آنها از ریشه همین‌جوری بزرگ شده‌اند.
آنها عقاید تُندشان برخلاف عقاید «سواد أعظم» جماعت مسلمانان (اهلسنت‌وجماعت) قرار دارد؛ لذا به راحتی مسلمانان را کافر قرار می‌دهند و بعدش جان، مال و همه‌چیزش را برای خود حلال و غنیمت می‌شمارند.
روایات مذکور را بیشتر از کتاب معتبر و مشهور «البدایه والنهایه» بخش «صفةُ مَقتل علی رض» برداشت کرده‌ام.