انجنیر عمر
کشورهای دنیا به‌خصوص کشورهای ابرقدرت در حال رقابت با یک‌دیگر هستند؛ اما متأسفانه اکثر کشورها رقابت ناسالم دارند؛ هر کدام‌شان دنبال بازارهای سیاسی و اقتصادی خود هستند، کشورهای مختلف را برای منافع سیاسی و استخباراتی خود به نبرد علیه یک‌دیگر وا می‌دارند و بازار مناسبی برای فروش سلاح‌های خود فراهم می‌کنند.
افغانستان نیز یکی از کشورهایی است که قربانی این گونه توطئه‌ها و متحمل خسارات جانی و مالی شدید شده است اما با روی کار آمدن مجدد طالبان، این بازار بزرگ برای حلقات استخباراتی بین‌المللی رو به سرد شدن است، مگر کشورهای منطقه و جهان به ویژه حلقات استخباراتی در تلاش اند تا این کشور از وضعیت جاری نجات نیابد، توطئه‌های مختلف می‌سازند و به اسم‌های حقوق بشر، قاچاق مواد مخدر و به‌ویژه مرکز نابودی گروه‌های تروریستی مسمی می‌نمایند، برای تایید این ادعاها از افراد داعش استفاده می‌کنند، تبلیغات گسترده‌ای انجام می‌دهند و آن‌ها را تهدیدی بزرگ برای منطقه و جهان معرفی می‌کنند در حالی که گراف فعالیت داعش در افغانستان به صفر پائین آمده است.
فعالیت افراد داعش که در افغانستان به صفر رسید؛ با کمک شهروندان تاجیک، حملات خود را به کشورهای منطقه آغاز کردند تا به جهانیان نشان دهند که این حملات از خاک افغانستان طراحی و انجام می‌شود که آخرین حملات ایران و پاکستان در این زمینه قابل ذکر است.
شایان ذکر است که اخیراً اطلاعات استخباراتی نشان می‌دهد که تاجیکستان به پناهگاه امن و محفوظی برای داعش تبدیل شده است که در آنجا آموزش می‌بینند و مسلح می‌شوند و برای از بین بردن امنیت منطقه از راه قاچاق فرستاده می‌شوند.
از سوی دیگر، اکثر داعشی‌هایی که در دو سال اخیر به اسارت طالبان درآمده اند، شهروندان تاجیکستان هستند، در ماه‌های اول حکومت طالبان، اکثر داعشی‌هایی که توسط ریاست استخبارات ننگرهار دستگیر شدند، شهروندان تاجیکستان بودند، از همه جالب‌تر اینکه اکثرشان دارای تذکره‌های افغانی نیز بوده‌اند.
آمریکا در طول تاریخ خود ثابت کرده است که در دوستی با هیچ کشوری پایبند نمانده است، از کشورها در به دست آوردن منافع سیاسی خود استفاده نموده سپس در میدان خشک و خالی رهای شان نموده است، افغانستان و عراق نمونه‌های بارز آن هستند.
به نظر می‌رسد که این بار تاجیکستان به دست استخبارات آمریکا افتاده و پروژه شکست خورده داعش را به گردنش انداخته است. باید به خاطر داشت که این آتشی که آن‌ها برای کشورهای منطقه روشن می‌کنند، دور نیست که اخگر آن به دامن خودشان انداخته شود.
