ساعاتی قبل، به نقل از شبکهٔ تلویزیونی الجزیره، بیش از ۲۷۰۰ تن در لبنان بر اثر انفجار دستگاه ارتباطی و پیام رسان قابل حمل(پیجر) در چند شهر بطور هم‌زمان مجروح شدند؛ این درحالی است که رسانه‌ها به نقل از برخی مقامات اسرائیلی، این رویداد را نوعی جنگ سایبری اسرائیلی‌ها علیه حزب الله لبنان قلم داد کرده‌اند.
اما جنگ سایبری چیست؟
جنگ‌های سایبری به منازعاتی اطلاق می‌شود که در آن‌ها از ابزارهای دیجیتال و اینترنتی برای حمله و دفاع استفاده می‌شود.
این نوع جنگ‌ها شامل حملات به زیرساخت‌های حیاتی، اختلال در خدمات آنلاین، و نفوذ به سیستم‌های استخباراتی و چینل های اینترنتی است.
آغاز جنگ‌های سایبری به ابتدای دهه ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ میلادی برمی‌گردد، زمانی که با افزایش استفاده از اینترنت و ابزار دیجیتالی، تهدیدات سایبری نیز به سرعت رشد کردند.
یکی از نمونه‌های برجسته این نوع جنگ‌ها، حملات سایبری در دوران جنگ‌های مدرن و مناقشات بین‌المللی است که در آن‌ها از ابزارهای دیجیتال برای آسیب رساندن به رقبا استفاده می‌شود.
این جنگ، در سطح بین الملل به سرعت در حال توسعه است و ابعاد مختلفی دارد:
1. تاریخچه و پیشینه:
دهه ۱۹۹۰: با گسترش اینترنت و فناوری اطلاعات، حملات سایبری به عنوان یک تهدید جدید ظهور کردند. در این زمان، هکرها و گروه‌های مستقل حملات ابتدایی مانند ویروس‌ها و کرم‌ها را آغاز کردند.
دهه ۲۰۰۰: حملات سایبری پیچیده‌تر شدند و کشورهای مختلف شروع به ایجاد واحدهای مخصوص امنیت سایبری کردند. یکی از اولین نمونه‌های مهم حمله سایبری، حملات استاکس‌نت در سال ۲۰۱۰ بود که به تاسیسات هسته‌ای کشور ایران ضربه وارد کرد.
2. انواع حملات سایبری:
حملات DDOS (Distribute Denial of Service): در این نوع حمله، با ارسال حجم زیادی از ترافیک به سمت سرورها، خدمات آن‌ها مختل می‌شود.
نفوذ به شبکه: شامل دسترسی غیرمجاز به اطلاعات و سیستم‌های نهادی یا دولتی از طریق روش‌های مختلف است.
ویروس‌ها و بدافزارها: برنامه‌های مخربی که برای آسیب رساندن به سیستم‌های کمپیوتری طراحی شده‌اند.
3. اهداف و عواقب:
اهداف: می‌تواند شامل اختلال در زیرساخت‌های حیاتی، سرقت معلومات حساس، ایجاد بی‌اعتمادی عمومی، و آسیب رساندن به اعتبار دولت‌ها یا شرکت‌ها باشد.
عواقب: خسارات مالی و اقتصادی، آسیب به اعتبار، اختلال در خدمات عمومی، و در موارد خاص، افزایش تنش‌های سیاسی و نظامی.
4. دفاع و پیشگیری:
ایجاد سیاست‌های امنیت سایبری: کشورها و سازمان‌ها به منظور محافظت از داده‌ها و سیستم‌های خود، سیاست‌ها و استاندردهای امنیت سایبری را تدوین می‌کنند.
آموزش و آگاهی‌رسانی: آموزش کارکنان و کاربران درباره تهدیدات سایبری و روش‌های پیشگیری از آن‌ها.
5. جنگ‌های سایبری و سیاست بین‌الملل:
استفاده از ابزارهای سایبری در منازعات: کشورها ممکن است از حملات سایبری به عنوان یک ابزار استراتژیک در منازعات و جنگ‌های بین‌المللی استفاده کنند.
همکاری‌های بین‌المللی: برای مقابله با تهدیدات جهانی سایبری، همکاری‌های بین‌المللی و تبادل اطلاعات بین کشورها و سازمان‌های بین‌المللی افزایش یافته است.
جنگ‌های سایبری در عصر دیجیتال، به یک حوزه حیاتی و پیچیده تبدیل شده‌اند که نیازمند توجه ویژه به امنیت و سیاست‌های بین‌المللی است.
