پس از شهادت حضرت علی رضی الله عنه، معاویه رضی الله عنه والیان خود را برای جزیرة العرب و سایر شهرها تعین کرد و روز به روز بر حوزه حاکمیت وی افزوده می‌شد.
و تهدیدهایی را که متوجه حکومت او بود، پی‌هم ازبین میبرد، که یکی از آن تهدیدهادر سال ۴۲ تا ۴۳ هجری قمری گروه خوارج بود.
این گروه آن خوارجی بودند که علی رضی الله عنه در معرکه نهروان آنان را به دلیل زخمی شدن و یا تعهدی که جهت ترک عقیده افراطی خود داده بودند؛ مورد عفو قرار داده بود.
اما چون خبر شهادت حضرت علی رضی الله عنه را شنیدند و از مرگ ابن ملجم (پیشوای خود) نیز خبر شدند، تصمیم گرفتند تا به تحرکات خود در همه جا ادامه دهند و مردم را به گمان خود به دین خدا فراخوانند.
این بار تعداد آنها ۳۰۰ تن بود و در گوشه ای از شهر کوفه جمع شدند و یک سلسله شورش رابه راه انداختند که رهبری آن را مستورد بن علقمه بر عهده داشت.
در آن زمان والی کوفه مغیره بن شعبه رضی الله عنه بود. لشکر ۳۰۰۰ نفری را به رهبری معقل بن قیس رضی الله عنه آماده نمود و به مقابله با خوارج فرستاد.
خوارج در این جنگ نیز شکست سنگینی خوردند، عده‌ای از آنان کشته شدند و عده‌ای دیگر آنان از دریای دجله گذشته به مدائن خود را رسانیدند که در آنجا توسط شریک بن عبید رضی الله عنه که امیر مداین بود؛ بر آنان نکته پایان گذاشته شد.