سال ۲۰۰۳ میلادی بدترین سال در تاریخ عراق نامیده می‌شود، طوری که نیروهای ناتو در سال ۲۰۰۱ میلادی به افغانستان حمله کرد و امارت اسلامی افغانستان را از بین برد؛ همچنین در سال ۲۰۰۳ میلادی به عراق حمله کردند.
همزمان با حمله آمریکا، شیعیان مقیم عراق نیز علیه دولت سنی عراق که به رهبری حزب بعث تشکیل شده بود، حملاتی را آغاز کردند و به طور غیرمستقیم از حملات آمریکا حمایت کردند اما سپس مستقیماً شانه‌به‌شانه با نیروهای ناتو علیه دولت صدام حسین جنگیدند.
گروه‌های سنی تمام تلاش خود را به‌خرج دادند تا دولت خود را در امان نگه دارند و آمریکا را شکست دهند اما موفق نشدند و سرانجام دولت عراق سرنگون شد. غربی‌ها به شیعیان این کشور، فرصت تشکیل حکومت جدید را داده و اهل سنت را قصداً از صحنه بیرون کردند.
این وضعیت قابل تحمل اهل سنت عراق و کشورهای همسایه نبود که در نتیجه سنی‌های عراق علیه دولت قیام کردند. نیروهای سنی حملات خود را بر گروه‌ها و حکومت شیعه که از حمایت قوی امریکا و ناتو برخوردار بودند، آغاز کردند و تعدادی از رهبران ارشد شیعه را کشتند. هدف قیام این بود که به جهانیان نشان دهند که دولت شیعه عراق نتوانسته است امنیت مردم را حفظ کند.
در این دوره گروه‌های کوچکی در دو طرف جنگ ظاهر شدند و مستقیماً به جنگ پیوستند، به همین دلیل جنگ شکل خونینی به خود گرفت و به اقصی نقاط کشور رسید که خسارات مالی و جانی هنگفتی به دو طرف وارد شد.
محاکمه و اعدام ناعادلانه صدام حسین، جنگ را بیشتر شدت بخشید، نیروهای آمریکایی در سراسر کشور مستقر شدند تا بجنگند و بر خلاف انتظارات بشریت مرتکب جنایاتی شدند اما جنگ را متوقف نکردند بلکه شدت بیشتری ایجاد کردند به همین دلیل کمبود نیروهای رزمی آمریکایی احساس شد.
اما در سال‌های ۲۰۰۷_۲۰۰۸ بارک اوباما برای کاهش فشار جنگ تعداد زیادی نیرو به عراق فرستاد تا جنگ را متوقف کنند. با این کار تعداد نیروهای آمریکایی در عراق بیش از پیش افزایش یافت و تلفات و هزینه‌ها به میزان بیشتری ارتقا یافت.
در نتیجه جنگ اندکی کنترل شد اما به تدریج خروج نیروهای آمریکایی از عراق نیز آغاز شد. سلسله انخلای نیروها از همین زمان شروع و تا ۲۰۱۱ میلادی رسماً پایان یافت اما عراق پس از بیرون شدن نیروهای امریکایی به یک مرحله جدید جنگ وارد شد.
ادامه دارد …