انسان‌ها در پرتو تلاش‌های دسته‌جمعی و با فعالیت‌های گروهی می‌توانند تأثیر عمیق‌تر بگذارند و تحولی ایجاد کنند که ماندگارتر باشد.
زیرا کوشش‌های فردی چندان مؤثر واقع نمی‌شود و عرصه و بسترش محدود باقی می‌ماند و شعاعش کم‌سوز و تابندگی‌اش کم‌سو می‌باشد.
اکنون این جماعت‌ها در بخش‌های مختلف کار می‌کنند و خواهان رسیدن به اهداف مختلف هستند و محور کارکردهای برخی مثبت و مفید و برخی منفی و مخرب می‌باشد.
بسیاری دنبال به‌دست‌گرفتن زمام سیاست و داشتن محیطی برای حکم‌راندن هستند و در این راه هر کاری در هر شکلی انجام می‌دهند و هر نوع هزینه‌ای را به جان می‌خرند و بر جان‌ها تحمیل می‌کنند.
یکی از همین گروه‌ها چند سالی می‌شود به میدان آمده و سیمای خودش را با سیاهی و جبین خودش را با شرمساری به نمایش گذاشته است و نام داعش را بر خودش برگزیده است.
در این چند سال گذشته همگان با داعش و فجایع بی‌شمار و خونین آنان آشنایی دارند و کمتر کسی پیدا می‌شود که نداند این جماعت چکاره است و در پی چه می‌باشد و چه اتفاقات تلخ و شومی را به بار آورده است.
داعشیان برای رسیدن به اهداف و مقاصد خودشان از انجام هیچ کار نادرست و ناصواب و حتی خونین و جانکاه دریغ نمی‌ورزند و ابایی هم ندارند که چه هزینه‌هایی را به جامعه و مردم تحمیل می‌کنند.
کمترین هزینه‌ای که در مسیر فعالیت‌های مغرضانهٔ داعشیان متوجه مردم عادی می‌شود و زندگی‌شان را به مخاطره می‌اندازد، گرفته‌شدن جان مردم و آسیب‌دیدنشان است.
تمام این فعالیت‌ها ناشی از افکار و ذهنیتی است که در اعضای این جماعت تزریق شده است و چنان آماده شده‌اند که تنها خودشان را روسفیدان دنیا و دیگران را روسیاهان عالم می‌دانند.
تنها خودشان را راهیان نور و سعادت می‌دانند و دیگران را راهپیمایان مسیر ظلمات و شقاوت می‌پندارند.
زیرا انسان مجموعه‌ای از افکار است که شخصیت او را شکل می‌دهد و تمام پتانسیل‌ها و استعدادهایش را در مسیری که برای خودش تعیین کرده است، متمرکز می‌نماید.
گاهی شکل‌دهی این افکار در مسیر درست و واقعی قرار می‌گیرد و انسان توفیق می‌یابد خدمت کند و تغییری بیافریند و گاهی متأسفانه با تأثر از محیط پیرامون و عوامل داخلی و خارجی گزینهٔ اشتباه را انتخاب می‌کند و در پرتگاه هلاکت و مذلت قرار می‌گیرد.