عزیزالدین مصنف
فلسطین که راه باز به دریای مدیترانه دارد تا این زمان تحت حاکمیت امپراتوری عثمانی بود، تعداد یهودیان ساکن در فلسطین در زمان حاکمیت عثمانی‌ها به سه درصد می‌رسید در حالی که ۹۷ درصد باقی‌مانده جمعیت را عرب‌های مسلمان تشکیل می‌داد.
پس از تهدیدهای اروپا، یهودیان جلسات مخفیانه‌ای برگزار می‌کردند، در پایان سال ۱۸۹۶ میلادی رهبران یهود پس از مطالعه کتاب هرتزل به این نتیجه رسیدند که برای خود یک کشور مستقل و جداگانه‌ای ایجاد کنند، آنها جهت ایجاد کشور جدید به زمین و جغرافیا نیاز داشتند، بنابر این چهار کشور (فلسطین، آرژانتین، اوگاندا و موزامبیک) را پیشنهاد کردند که یکی از این چهار کشور را برای خود انتخاب کنند، انگلیس در این انتخاب یهود همکاری زیادی داشت.
هرتسل در کتاب خود می‌نویسد که یهودیان به مشوره انگلستان سرزمین فلسطین را برای خود انتخاب کردند، نویسنده مذکور در بیان علت انتخاب به چند موارد ذیل اشاره نموده است:
۱_ در آن زمان اقلیتی از یهودیان در فلسطین زندگی می‌کرد، در زمان امپراتوری عثمانی یهودیان و مسلمانان در فضایی صلح‌آمیز زندگی می‌کردند زیرا تمام قدرت و اقتدار با مسلمانان بود، یهود هرگز تصور دست‌اندازی به فکر شوم را در سر نداشتند، یهودیانی که از کشورهای خارجی به فلسطین می‌آمدند در کنار سایر یهودیان به عنوان مهمان می‌ماند و با هیچ تهدیدی از جانب مسلمانان مواجه نمی‌شدند. (این نشان دهنده اعتماد کامل مسلمانان است، آنها نباید به یهود اعتماد و باور می‌کردند.)
۲_ فلسطین با دریای مدیترانه ساحه وسیعی دارد، بنابر این مهاجرت یهودیان به فلسطین در مقایسه با کشورهای دیگر بسیار راحت انجام می‌شد.
۳_ آمریکا، انگلیس و شوروی که از قدرت و اقتدار مسلمانان منطقه می‌ترسیدند، به طور مشترک این طرح را برای نفوذ بر مسلمانان ارائه کردند، آنها یهود را برای نفوذ خود انتخاب کردند، یهودیانی که غرب بود و شرق (روسیه) از آنها به تنگ آمده بود.
این زمان مرحله عروج فلسطین بود زیرا امپراتوری عثمانی همچنان در اقتدار به سر می‌برد و یهودیان آنجا نیز از این مزایا به طور کامل برخوردار بودند؛ سهولت‌های تعلیم، اقتصاد، صنعت و انواع امکانات در اختیار شان قرار داشت، از همین‌رو فلسطین به رهبری انگلیس هدف کفر قرار گرفت و برای زدن هدف مذکور از گلوله‌های یهودی استفاده کردند.
نقشه به گونه‌ای طراحی شد که یهودیان روسیه، اروپا، انگلیس و آمریکا از راه دریای مدیترانه زیر نظر انگلیسی‌ها به فلسطین برسند و جلسات محرمانه‌ای با یهودیان ساکن فلسطین در خصوص اقامت یهودیان در فلسطین برگزار می‌شدند.
برای رفع مشکلات همه جانبه یهودیان در رفتن به فلسطین، کشورهای فوق سینه‌های خود را زدند زیرا بهترین زمان برای اروپا بود تا از شر یهودیان در امان شود، یهود بر حکومت‌های موجود در آنجا نهایت فشار وارد نمود تا برای مهاجرت آنها به فلسطین همکاری نمایند، پس از تصویب این مصوبه تا سال ۱۹۰۳ میلادی ۲۵۰۰۰ یهود از اروپای شرقی و روسیه شامل (رهبران یهودی، طراحان انگلیسی، جاسوسان آمریکایی و روسی و سایر مهاجمان تروریست) به نام پناهنده وارد خاک فلسطین شدند.
پس از این مهاجرت یهودیان، جمعیت شان در فلسطین به ۵ درصد افزایش یافت، دلیل ماندگاری طولانی یهودیان مهاجر در فلسطین سبب شد که مسلمانان فلسطین با انواع مشکلات روبرو شوند، منابع مالی فلسطین و کمپ‌های یهودیانی که به فلسطین وارد شدند، از جمله مشکلاتی بودند که مردم فلسطین را مجبور به اعتراض کرد.
در نتیجه شمار زیادی از معترضان در القدس به امپراتوری عثمانی پیشنهاد کرد که باید از مهاجرت یهودیان جلوگیری شود، زیرا فلسطین قادر به پذیرش چنین جمعیت فراوانی نمی‌باشد، علی‌رغم اینکه هیچکس صدای فلسطینیان را نشنید ۴۰ هزار مهاجر یهودی دیگر وارد فلسطین شدند و با این کار درصد جمعیت یهودی فلسطین به ۸ درصد افزایش یافت اما تا این زمان یهودیان در همان ۳ درصد سرزمین زندگی می‌کردند، در پایان جنگ جهانی نخست و ضعف امپراتوری عثمانی انگلستان و فرانسه بر اساس قرارداد سایکس پیکو تقسیم ارض مقدس سوریه را اعلام کرد، همان بود که انگلستان بر اساس قرارداد ساند رمو حاکمیت خود را در فلسطین اعلام کرد، همزمان با اشغال فلسطین، انگلیس با بیانیه بالفور نیز موافقت کرد، پس از حاکمیت انگلستان، فلسطین از امپراتوری عثمانی خارج شد تا اینکه تمام راه‌های منتهی به فلسطین تحت نظارت شدید انگلستان قرار گرفت. ادامه دارد…
