طاهر احرار
اعتراض پنجم:
گرچه خداوند در سوره عاديات به سم اسب‌ها قسم خورده است كه مايه‌ی عزت و عظمت است اما سوره عادیات مکی می‌باشد و جهاد در مدینه فرض شده است پس این فضیلت، عزت و عظمت برای مجاهدان ثابت نشد.
پاسخ اول:
مفسرین در باره سوره عادیات دو نظر دارند؛ اول اینکه این سوره مدنی است و دوم اینکه این سوره مکی است، حالا تلاش می‌ورزم بر اساس هر دو قول تفسیر این آیه را نقل نمایم.
نزد حضرت عبدالله بن مسعود، حضرت جابر، حسن بصری، عکرمه و عطاء رحمهم‌الله این سوره مکی هست و در اینجا خداوند به اسب‌های جنگی قسم خورده است خواه در جهاد استعمال شوند یا تبلیغ، حج و هر کار خیر دیگری، پس در اینجا تعبیر شما اشتباه است که عادیات بر اسب‌های جهاد اطلاق نمی‌گردد، مقصد و حاصل آیه این‌ست که هرگاه یک نفری به اسب آب و علف آماده کند، در میدان جنگ از صاحب خود دفاع می‌نماید و تلاش می‌ورزد تا نجاتش دهد پس ای انسان! تو چگونه از خالق، مالک و رازق خود نافرمانی می‌کنی؟ پس این سوره ربطی به جهاد و مجاهدین ندارد، لازم نیست هر فضیلتی که در قرآن کریم وجود دارد، برای جهاد باشد بلکه اعمال دیگری مانند شکر، صبر، سخاوت، شجاعت، ترحم، حیا و … وجود دارند و آیات و روایات دیگری جهت فضیلت جهاد وجود دارد.
پاسخ دوم:
حضرت عبدالله بن عباس، حضرت انس، قتادة و امام مالک رحمهم‌الله می فرمایند این سوره مدنی است. (تفسیر قرطبی) اینجا خداوند متعال به اسب‌ها نه بلکه به مجاهدانی که سوار بر اسب‌ها هستند، قسم خورده است.
تفسير: علامه شيخ عبدالقادر رحمه‌الله در تفسير موضح‌القرآن می‌فرمايد: مراد از عادیات اسب‌ها نيست بلكه اسب‌سواران اند. شیخ‌الاسلام علامه شبیر احمد عثمانی در تفسیر آیه “انّ الانسان لربه لکنود” می‌فرماید که منظور اینجا مجاهدین سواره می‌باشند. همچنین تحت آیه “و انّه علی ذلک لشهید” می‌نویسد مراد مجاهدین می‌باشند.
به‌هر حال؛ اگر سوره عادیات مکی باشد در فضیلت مجاهدین نقصانی به وجود نمی‌آید و اصرار و پافشاری بر مدنی بودن این سوره با اعجاز قرآن سازگاری ندارد.
