فلسفه جهاد در اسلام / بخش سوم

طاهر احرار

لفظ جهاد معنای لغوی و اصطلاحی مستقلی دارد که دو گروه از مردم معنای کلمه جهاد را به میزان قابل توجهی گسترش داده‌اند.

گروه اول:

بعضی از مردم که تابع و برده خواسته‌های نفسانی خود هستند، هدف زندگی را فقط در خوردن و آشامیدن منحصر دانسته‌اند، تنها کسب مال و ثروت آرزوی‌شان است و در آخرین حد بزدلی قرار دارند، از اسم قتال تنفر دارند و انکار می‌ورزند‌، دیگران را نیز از جنگ می‌ترسانند و به سوی مخالفت سوق می‌دهند، از جنگ به‌حدی می‌ترسند که مردم از شیر می‌ترسند، این گروه از مردم دشمنان سرسخت اسلام هستند، تمام تلاش خود را می‌کنند تا آیات قرآن کریم و احادیث پیامبر اکرم صلی الله علیه و سلم را تحریف کنند اما خداوند مسئولیت حفظ آن‌ها را بر عهده گرفته است.

این گروه به لباس مسلمانان ملبس است و ظاهراً افراد متدین و متقی معلوم می‌شوند اما در حقیقت منافقین اند، با این وجود سعی دارند نفاق خود را پنهان و جایگاه خود را حفظ کنند، حتی دوست دارند به عنوان افراد هوشیار، دانشمند، صاحبان تجربه و سیاست‌مداران شناخته شوند و افراد جامعه به آنان تعظیم و احترام داشته باشند، خداوند متعال در مورد آن‌ها می‌فرماید: «لَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ يَفْرَحُونَ بِمَا أَتَوا وَّيُحِبُّونَ أَن يُحْمَدُوا بِمَا لَمْ يَفْعَلُوا فَلَا تَحْسَبَنَّهُم بِمَفَازَةٍ مِّنَ الْعَذَابِ ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ»

ای پیامبر صلی الله علیه و سلم! گمان مبرید افرادی که از اعمال خود راضی هستند و امید دارند مردم آن‌ها را تحسین کنند از آتش جهنم نجات می‌یابند (بلکه) برای‌شان عذابی دردناک است، منافقین از غزوات پنهان می‌شدند و سایر افراد را نیز تشویق می‌نمودند. آن‌‌ها از چالاکی خود خوشحال شده بودند و خود را باهوش معرفی می‌کردند، افرادی با چنین صفاتی ملبس به لباس اسلام هستند اما در حقیقت دشمنان اسلام و مسلمانان هستند.