طاهر احرار
گروه دوم:
گروه دیگری که مفهوم جهاد را وسعت بخشیده‌اند برخی از علمای محترم و صاحبان قلم هستند، این بزرگواران گرچه در جهاد شریک نشوند باز هم دل‌های‌شان با مجاهدین پیوند خورده است، معمولی‌ترین انتقاد بر آنان موجب گناه قرار می‌گیرد زیرا از برکت درس و تدریس آن‌ها سنگرهای مبارزه گرم هستند، مجاهدین را تربیه می‌کنند و برای جذب‌شان به این صف مقدس تلاش می‌ورزند.
به‌خاطر تعلیم علم دین به دیگران، پاسخ‌گویی به مسائل مردم و تفقه در دین در قرآن کریم بدون داشتن عذر موجّه از جهاد استثنا شده‌اند؛ به‌همین دلیل آن‌ها مجاهد نامیده می‌شوند.
همچنین برخی از نویسندگانی که نوشته‌هایشان مانند رعد و برق بر دشمن موثر تمام می‌شوند و یا در کشورهای دیگر زندگی می‌کنند و یا به دلیل عذرهای معقول نمی‌توانند در جنگ شرکت کنند، نیز مجاهد نامیده می‌شوند گرچه فضیلت و اجری که در صف جهاد به جنگ‌جویان می‌رسد هرگز نصیب کسانی نمی‌شود که قاعدین باشند!.
گروه دیگری که اموال خود را در راه خدا انفاق می‌کنند، مجاهدین را تجهیز می‌نمایند و اسلحه، البسه و سایر مایحتاج مجاهدین را مهیا می‌کنند، نزد خداوند از اجر و پاداش زیادی برخوردار می‌شوند.
خلاصه اینکه هر فعالیتی را نمی‌توان جهاد نامید و اطلاق نام جهاد بر هر فعالیت عادی، به معنای تحریف احکام اسلامی می‌باشد.