طاهر احرار
اعتراض دوم:
زمانی‌که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و سلم) به مدینه هجرت ننموده بود خداوند متعال دعوت، تبلیغ و صبر و تحمل شان در برابر ظلم و ستم کفار را به جهاد کبیر تعبیر کرده است و می‌فرماید: (فَلاتُطعِ الکفِرینَ وَ جاهِدهُم بَه جِهاداً کَبِیراً) همچنین خداوند دستور روشنی به مسلمانان داده است که (کُفُّوا أَيدِيکُم) پس چرا خداوند از کلمه جهاد کبیر برای دعوت و تبلیغ استفاده کرده است؟
پاسخ اول:
معنای کلمه جاهد، تلاش است که یا رسول الله!! در موعظه و دعوت با وجود سختی‌ها و مشکلات فراوان، بیشتر بکوشید، در زبان عربی مشقت و سخت‌کوشی در هر چیز خواه خوب باشد یا بد؛ که وجود داشته باشد لفظاً جهاد نامیده می‌شود، جهاد اصطلاحى در زبان عربی فقط برای “قتال في سبيل الله” به‌کار می‌کرد.
پاسخ دوم:
اگر هر کلمه را به معنای اصطلاحی جهاد حمل کنیم، خداوند در سوره لقمان می‌فرماید که به انسان امر نموده‌ایم تا با پدر و مادرش نیکو رفتار کند، قبل از آن می‌فرماید:(وَ اِن جَاهَداکَ عَلی أنْ تُشْرِک بِيْ ما ليْس لَکَ بِهِ عِلْمٌ فَلاتطِعْهُما) در اینجا خداوند از عمل پدر و مادری که می‌خواهند پسرشان را به سوی شرک و کفر بکشانند به جهاد تعبیر کرده است پس معلوم شد که جهاد در اینجا به معنای لغوی به‌کار رفته است نه معنای اصطلاحی!!
پاسخ سوم:
تمام علمای امت اتفاق دارند که جهاد در مدینه منوّره فرض شده است و آیات فوق مکی است پس هویدا گشت که مراد از آن کوشیدن در دعوت و تبلیغ است نه جهاد اصطلاحی.
پاسخ چهارم:
“صلوة” در لغت به معنای تحریک الصلوین، “حج” در لغت به معنای قصد و “صوم” در لغت به معنای امساک می‌آید اگر به اساس معنای لغوی حکم صادر شود پس ورزش صبحگاهی نماز، قصد نمودن به چیزی حج و امساک از چیزی روزه است در حالی‌که حکم این‌طور نیست بلکه ما نیاز به تعریف اصطلاحی و شرعی داریم.
پس معلوم شد که کلمه جاهد در این آیه قرآن کریم به معنای جهاد نیست، بلکه به معنای تلاش است.
