طاهر احرار
خداوند متعال می‌فرماید: “و اتقوا فتنة لاتصیبنّ الذین ظلموا منکم خاصة” ترجمه و تفسیر: از وبال فتنه‌ای بترسید که فقط به ظالمان تان نمی‌رسد؛ بلکه سکوت‌بیشه‌گان را نیز در این بلا شریک اند.
پس از شهادت حضرت عثمان ذوالنورین رضی‌الله‌عنه آتش فتنه‌ها شعله‌ور شد؛ برخی از فتنه‌ها به‌محض سر بالا آوردن ریشه‌کن شدند و برخی دیگر به دلیل برخورد نرم حاکمان، امراء و صاحبان منصب تا دیر مدتی نفس می‌کشیدند. نه تنها مردم گمراه شدند بلکه از لحاظ اضرار دنیوی میلیون‌ها مسلمانان بر اثر کشتار، جنگ و غارت متاثر شدند.
روزی حضرت عبدالله بن زبیر رضی‌الله‌عنه پس از شهادت حضرت عثمان رضی‌الله‌عنه بر منبر بالا شد و آیه فوق را تلاوت کرد، سپس زیاد گریست و گفت: ما در عهد نبوی این آیه را تلاوت می‌کردیم اما نمی‌دانستیم که خود ما نیز قربانی چنین فتنه‌ای خواهیم شد و بخشی از این وبال شویم.
مطلب آیه این‌ست که کسانی که از قدرت خود برای جلوگیری از شهادت حضرت عثمان رضی‌الله‌عنه استفاده نکرده‌اند، شریک وبال هستند.
بیائید! در این زمانه گسترش فتنه‌ها به وظایف و مسئولیت‌های خود متوجه شویم که مسئولیت ما در این دوران پرفتنه چقدر است و چیست!؟
حضرت اسماء بنت ابی بکر “رضی‌الله‌عنهما” از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم روایت می‌کند که ایشان فرمودند: وقتی من بر حوض کوثر ایستاده‌ام و به شما آب می‌دهم تا سیراب شوید، امت من به سوی من نزدیک می‌شود، در این هنگام کسی می‌اید و مردم را از من دور می‌کند، من صدا می‌زنم که این‌ها امت من است چرا از آب محروم شان کردید؟
صدا زده می‌شود که یا رسول الله! آیا شما مطلع نیستید که بعد از شما در زمان خود چه کردند؟ ای رسول خدا! آن‌ها از دین روی برگرداندند و مرتد شدند.
ابن ابی ملیکه رضی‌الله‌عنه بعد از نماز این‌گونه دعا می‌کرد: خدایا به تو پناه می‌بریم از اینکه مرتد شویم یا در فتنه بیافتیم.
محدثین بزرگوار می‌فرمایند: پشت نمودن به دین به معنای سوء تعبیر از دین و بیزار ساختن مردم از آن است و در افتادن فتنه‌ها به این معناست که در هنگام فتنه سکوت شود و برای دفع آن کوشش صورت نگیرد.
دفع فتنه مسئولیت هر مسلمان عاقل و بالغ، از مردم عادی گرفته تا امیران می‌باشد.
ادامه دارد …
