احمد منصور
پس از قیام ا.ا.ا برخی از جهات به ویژه غرب در تلاش تخریب و تضعیف نظام فعلی هستند و از هیچ اقدامی علیه آن دست دریغ نورزیده‌اند.
پیش‌بینی‌های نادرستی در این باره ارائه کردند، فشارها را وارد و به تحریم‌ها افزایش دادند، حق افغانستان را غصب نمودند، وقتی پلان A با ناکامی مواجه گشت به اجرای پلان B شروع کردند.
آن‌ها مشغول ایجاد مشکلات برای ا.ا.ا شدند؛ مدتی پیش تصمیم اخراج مهاجران افغان از پاکستان و ایران توسط خود این کشورها نبود بلکه دستور غرب/آمریکا را تطبیق نمودند، دشمنان می‌پنداشتند که ا.ا.ا تازه مسند اقتدار را به دست آورده است و شاید برای رسیدگی به پناه‌جویان برنامه و یا توانی داشته نباشد و به این روش چرخش اداره دولت و کارهای پروژه‌های بازسازی مانند کانال قوشتپه، شاهراه عمومی کابل_قندهار، سالنگ‌ها و کابل جدید به بن بست برسد اما برخلاف آرزوهای آن‌ها هیچ چیزی به وقوع نه پیوست؛ فاز اول کانال قوشتپه تکمیل شد و فاز دوم آن به سرعت در حال کار است، بخش‌هایی از شاهراه عمومی کابل_قندهار و سالنگ‌ها بازسازی شده و کار حصه‌های باقی‌مانده به دلیل فصل زمستان به حالت تعلیق درآمده است که با به پایان رسیدن فصل سرما دوباره شروع خواهد شد. وقتی از این زاویه نیز مایوس شدند بر گزینه دوم این پلان تمرکز نمودند.
آن‌ها در فرانسه، تاجیکستان و روسیه برای فراریان و شرمنده‌گان به امید اینکه ا.ا.ا را بترساند، جلساتی ترتیب دادند اما چون ا.ا.ا با ذهانت قوی سیاسی خود همه چیز را نظر اندازی نمود دشمن شگفت‌زده شد. تکان دهنده اما زمانی بود که ا.ا.ا اجماع منطقه‌ای را تشکیل داده و از سفیران/نمایندگان تعدادی از کشورها دعوت به عمل آورد. یک نشست تاریخی در کابل برگزار شد، کشورها از وضعیت پر امنیت فعلی افغانستان و تعامل مثبت ا.ا.ا ابراز خرسندی کردند، سخن از تاب آمریکا و عموم غرب بیرون رفت، می‌خواست نسخه ناکام را که تعیین نماینده ویژه از سوی سازمان ملل متحد برای افغانستان بود، تطبیق و عملی نماید از همین‌رو مجلس تشکیل داد و ا.ا.ا را نه به منظور جهت، بلکه به عنوان فردی دعوت کرد اما ا.ا.ا از شرکت در این جلسه امتناع ورزید. جلسه دو روز به طول انجامید؛ روسیه، چین و ایران در تعیین نماینده ویژه رضایت ا.ا.ا را به عنوان شرط مهم مطرح می‌نمودند، سازمان ملل و ایالات متحده اصلاً فکر نمی‌کرد که ا.ا.ا از شرکت در چنین مواردی در حالی امتناع می‌ورزد که نشست کاملاً به نفعش به پایان می‌رسد. سازمان ملل راجع به موضوع مذکور بار دوم میزبانی نشستی را به عهده گرفت اما نتیجه‌اش مثل جلسه اول منفی بود.
قاطعیت ا.ا.ا در برابر نقشه‌ها و پلان‌های فوق، جهات مذکور را به شدت خشمگین کرد، تازه پلان C را روی دست گرفته است که به سبب آن:
۱_ افغانستان را به منجلاب درگیری با کشورهای همسایه می‌اندازند، هدف از این کار ترساندن سایر کشورهای منطقه و جهان از ا.ا.ا است.
۲_ محبوبیت ا.ا.ا در بین مردم را کاهش می‌دهند.
۳_ به پروژه ۲۰ ساله داعش؛ آشوب‌گران، دزدان و نوکران غرب انسجام می‌بخشند.
احسان الله احسان، سخنگوی سابق تحریک طالبان پاکستان نیز با تایید این موضوع گفته است که پاکستان و تاجیکستان برای اجرای این طرح از جانب غرب انتخاب شده‌اند. آغاز آن حمله هوایی پاکستان در روز دو شنبه به حریم افغانستان بود. اگرچه ا.ا.ا به اقدامات پاسخ‌گویی بسنده نمود اما غرب از مجبوریت‌های فعلی کشورهای مذکور استفاده می‌کند و در پی ایجاد درد سر برای امارت اسلامی می‌باشد اما این پلان نیز به فضل خداوند کامیاب نخواهد شد. ان‌شآء الله