چند روز قبل مجاهدین تحریک طالبان پاکستان یک کرنل ارتش پاکستان خالد، معاون کمیشنر آصف و یک افسر اداره نادرا فهد میر را از دره اسماعیل خان خیبر پختونخوا ربودند.
ربوده شدن این سه مقام عالی رتبه سوالات جدی در مورد ادعای فوج پاکستانی “پاکستان امن” را به چالش کشیده و توانایی مسلکی ارتش را زیر سوال برده است که چطور میتواند یک فوج از همه تهدید ها آگاهی داشته باشد؛ اما با آنهم حتی از محافظت افسران خود عاجز بماند؟
ارتش و دولت پاکستان که افغانستان را مسئول تمام حوادث داخلی کشورشان می دانند؛ بعد از این ربودن چه جوابی خواهند داشت؟ که چگونه افسران آنها در روز روشن از دفاتر و کوچه هایشان ربوده شدند؟
واضح است که تحریک طالبان پاکستان در خاک خود پاکستان حضور و مراکز مشخصی دارد.
بر اساس معلومات، ارتش پاکستان جهت رهایی افسران خود از طریق جرگه بزرگان قبایل؛ با تحریک طالبان پاکستان تماس گرفته بود، که در پی آن رهبران جرگه با فرماندهان طالبان در مرکز آنان در دره اسماعیل خان ملاقات کرده و در مورد رهایی افسران گفتگو نمودند.
حالا سوال این است که رهبران قبایل اطلاعاتی را از مراکز طالبان در منطقه خود دارند و با آنها ملاقات می کنند، اما آیا ارتش و نهادهای پاکستان از محل این مراکز اطلاعی ندارند؟ نه! آنها جرئت نمی کنند افسران خود را با ورود به این مناطق نجات دهند لذا آنها جهت حل این مشکل به جرگه قبایل متکی هستند.
این تعجب آور است؛ که مقامات بلند پایه پاکستانی مراکز تحریک طالبان پاکستان را در داخل کشور خود نمی بینند؛ اما در صدها کیلومتر دورتر در افغانستان، مراکز خالی و افراد آنان را می‌بینند، و میشمارند!
فوج و مقامات پاکستانی بجای این تهمت زدن ها به فعالیت خود توجه نمایند تا در کشورشان امن برقرار گردد، شما ممکن است با مقصر دانستن دیگران مردم خود را تا مدت کوتاهی فریب دهید اما با این عمل نمی توانید حقیقت را تغییر دهید.
