این حقیقتی است روشن‌تر از آفتاب که با سقوط جمهوریت، امارت اسلامی افغانستان چتر امن خود را بر تمام شهرها، قریه‌ها، دشت‌ها، کوه‌ها و دشت‌های کشور گستراند؛ فضایی از وحدت، اتحاد و اخوت اسلامی میان مردم به وجود آورد و مردم افغانستان با شادی فراوان، صحنه‌های شکست، زوال و نابودی اشغال‌گران جهانی را در اطراف و اکناف کشور جشن گرفتند.
قهرمانانی که از دل مردم برخاسته بودند، آرزوها و امیدهای بازسازی، پیشرفت و آبادانی کشور را در دست گرفتند؛ قهرمانان جهاد و سنگرها بدون کوچک‌ترین توقف و مکث، در تمام کشور تحت پرچم سفید کلمه‌دار، حاکمیت یک نظام خالص شرعی را اعلام کردند؛ نظامی که پس از سقوط خلافت اسلامی، هیچ‌کس حتی تصور قیام آن را در میان استکبار جهانی نداشت.
با گذشت زمان کوتاهی، تمام وزارت‌خانه‌های ملکی به‌صورت منظم و طبیعی کار و خدمات روزانه خود را آغاز کردند. همچنین در بخش نظامی، روند تشکیل اردوی اسلامی آموزش‌دیده، نیروهای استخباراتی و پولیس با سرعت آغاز شد. اکنون سه سال گذشته است و کشور ما از وجود اردو، استخبارات و پولیس منظم برخوردار است؛ نیروهایی که امنیت مرزها، شهرها و قریه‌های کشور را تأمین کرده‌اند.
هیچ‌کس جرأت ندارد به‌صورت علنی علیه نظام حاکم دست به بغاوت بزند یا امنیت موجود را تهدید کند؛ این همان راز بزرگ قدرت و پیروزی نظام است اما برخی حملات هدفمند به معنای قوت و قدرت دشمن نیستند. حتی در کشورهای پیشرفته‌ای مانند آمریکا، روسیه، جاپان و دیگر کشورها نیز این‌گونه حملات اتفاق می‌افتند و مسئولان بلندپایه این کشورها هدف قرار می‌گیرند.
در حالی که این کشورها صدها هزار نیروی نظامی آموزش‌دیده دارند و استخبارات قدرتمند، تجهیزات و مراکز پیشرفته‌ای در اختیار دارند که سالانه نیمی از بودجه ملی‌شان را صرف آن می‌کنند، همچنین، این کشورها از صدها سال به این‌سو، جنگ را در شهرهای خود تجربه نکرده‌اند.
آیا این بدان معناست که کشورهای مذکور ضعیف هستند یا نمی‌توانند از خود دفاع کنند؟ آیا امارت اسلامی افغانستان که استکبار غربی جهان را به زانو درآورده است، در برابر یک گروه مزدور و بی‌ایمان مانند داعش شکست خورده است؟
هرگز چنین نیست.
پاسخ این مسئله واضح است: هر دشمنی که آشکار نباشد، خطوط جنگ و مراکز مقاومت وی مشخص نباشند، تعداد جنگ‌جویان و تجهیزات نظامی معلوم نباشد، اراده و عملش برای تصرف یک منطقه وجود نداشته باشد و پس از انجام یک عملیات نتواند برای خود مکان امنی بیابد، تنها یک دشمن ترسو و بزدل است. باید تا حد امکان مانع اقدامات آن‌ها شد، اما چنین اقدامات بزدلانه‌ای هرگز نمی‌توانند قدرت نظام را به چالش بکشند یا مانعی در مسیر دستیابی به اهداف مقدس شوند.
بنابراین، لازم است کشورهای جهان و همسایگان از شکست خفت‌بار آمریکا و متحدان آن درس عبرت بگیرند و دیگر با دنبال کردن اهداف نامشروع استخباراتی خود، رؤیای تضعیف نظام اسلامی افغانستان را در سر نپرورانند.
