در بخش اول این نوشتار یادآور شدیم که داعش خوارج اخیراً در شماره ۳۹ مجله وایس آف خراسان ادعا کرده‌اند که امارت اسلامی با آمریکا و اسرائیل روابط پنهانی دارد.
بر اساس علم و اطلاعات ما هیچ واقعیتی در ادعای ارتباط پنهانی امارت اسلامی با اسرائیل وجود ندارد، اگرچه در چارچوب اسلامی و شرعی برقراری رابطه و تماس با یک کافر به‌صورت کلی ممنوع و محظور نیست اما قیادت امارت اسلامی در ادوار مختلف درباره مسائل مختلف با آمریکا مذاکراتی داشته است.
این مذاکرات و ارتباطات پیش و پس از پیمان موفق دوحه به‌صورت مخفیانه انجام نشده بلکه علنی بوده و تمام جهان از آن اطلاع دارد و الحمدلله این مذاکرات در چارچوب شریعت صورت گرفته‌اند.
همچنین امارت اسلامی در زمان های مختلف با سایر کشورهای جهان نشست‌هایی دارد، افغانستان کشوری است که میلیون‌ها مسلمان در آن زندگی می‌کنند و برای رفاه زندگی آن‌ها و بهبود امور اجتماعی، داشتن روابط و معاملات با جهان ضروری است، الحمدلله تمامی سیاست‌های داخلی و خارجی امارت اسلامی در چارچوب شریعت اسلامی صورت می‌گیرند.
برقراری رابطه و موالات با کفار نه مطلقاً ممنوع است و نه مطلقاً جایز، بلکه در این مورد تفصیل وجود دارد: برخی روابط کفر است، برخی جایز و حلال است و درباره کفر و عدم کفر برخی دیگر اختلاف وجود دارد، ائمه و بزرگان عقیده اهل سنت و جماعت تمام این انواع را به‌خوبی واضح کرده‌اند.
روابط و دوستی اعتقادی با کفار اتفاقاً کفر است، اما داشتن رابطه بر اساس معاملات، روابط انسانی، روابط همسایگی یا روابط خانوادگی با آن‌ها از نظر شرعی ممنوع نیست.
اما همکاری، موالات و تعلقات با کفار در برابر مسلمانان به‌خاطر مقاصد و منافع دنیوی اختلافی است که ما آن را به‌صورت مفصل بیان خواهیم کرد.
چراکه داعش خوارج در زمان فعلی به همین روش مسلمانان را تکفیر می‌کنند؛ اول به‌صورت دروغ یا بر اساس توهمات بی‌اساس علیه کسی ادعا می‌کنند که وی به نفع کفار علیه مسلمانان همکاری کرده و سپس او را به کفر و ارتداد محکوم می‌کنند، درحالی‌که هیچ‌کس از سلف در گذشته همکاری با کفار در برابر مسلمانان را به‌صورت مطلق تکفیر نکرده است.
البته اگر این همکاری شامل خبث عقیدوی باشد آن‌گاه کفر و ارتداد است، اما اگر فرد با عقیده درست و به‌خاطر منافع دنیوی و اهداف مادی با آن‌ها همکاری کند این گناه کبیره، جرم بزرگ و خیانت محسوب میشود و به‌نظر تمام سلف از جمله صحابه کرام، تابعین، تبع تابعین، امامان مجتهدین و جمهور علمای اهل سنت و جماعت کفر و ارتداد نیست.
البته تعداد اندکی از متأخرین عبارات مجمل درباره تکفیر دارند اما در برابر تمام سلف و جمهور متأخرین این اظهارات معتبر نیست ویا هم این اقوال بر تشدد حمل میشود.
در میان علمای معاصر اقوال تکفیر وجود دارد، اما در برابر موقف اجتماعی سلف و جمهور متأخرین، ترجیح نظر علمای معاصر در چنین موضوع حساس تکفیر به‌هیچ‌وجه منطقی و صحیح نیست.
در بخش‌های بعدی این نوشتار، ما این موضوع را به‌صورت تفصیلی بیان خواهیم کرد؛ این نوع همکاری به‌عنوان مظاهرة علی المسلمین نیز شناخته میشود.
