بین این دو قلعه (۶۰) فوت فاصله بود؛ ارتفاع دیوار داخلی (۳۰) فوت بود که برج‌هایی بر آن ساخته شده بودند. ارتفاع این برج‌ها به (۶۰) فوت می‌رسید. ارتفاع بخش بیرونی قلعه حدود (۲۵) فوت بود و تعدادی برج بر آن ساخته شده بود که پر از سربازان بود.
به‌لحاظ نظامی، این شهر به‌واسطه این قلعه‌ها و آب‌ها، از مستحکم‌ترین و سخت‌ترین شهرهای جهان به‌شمار می‌رفت. خداوند متعال از چهار سو دیوارها و برج‌های طبیعی‌ای به آن بخشیده بود که امکان نفوذ به آن وجود نداشت. به‌همین دلیل، صدها حمله را پشت سر گذاشته بود. فراموش نشود که پیش از این، مسلمانان (۱۱) بار به شهر حمله کرده بودند. سلطان محمد فاتح آمادگی کامل برای فتح قسطنطنیه داشت. او در این زمینه معلومات کاملی جمع‌آوری کرده بود، نقشه‌های محاصره را تهیه کرده و شخصاً استحکامات شهر و قلعه‌ها را از نزدیک مشاهده می‌نمود.
سلطان برای تسهیل مسیر بین ایدریانوپل و قسطنطنیه اقدامات عملی انجام داد تا انتقال توپ‌های سنگین به قسطنطنیه آسان شود. مسیر بین ایدریانوپل تا قسطنطنیه توسط توپ‌ها در دو ماه طی شد. او توپ‌ها را به همراه سربازان در فاصله مناسب نزدیک شهر مستقر کرد. سپاه عثمانی به فرماندهی شخص سلطان محمد فاتح در سال (۸۵۷ هجری) در روز (۲۶) ربیع‌الاول، مصادف با (۶ آوریل ۱۳۵۳ میلادی) به نزدیکی قسطنطنیه رسید و نیروهایش را یک‌پارچه کرد.
تعداد تمام سپاه پنجاه و پنج هزار و دوصد نفر بود. سلطان برای آن‌ها سخنرانی پرشوری ایراد کرد و در آن از اهمیت فتح قسطنطنیه، برتری لشکر و رهبری آن یاد کرد. سلطان همچنین گفت که با این پیروزی، عزت و عظمت به مسلمانان خواهد رسید. این سخنان را با عبارات خاصی بیان کرد که فریادهای تکبیر مسلمانان در هوا پیچید و تمام سپاه از خداوند خواستار فتح این شهر شدند.
در این لشکر، بسیاری از علما حضور داشتند که دوشادوش سربازان برای جهاد در راه خداوند آمده بودند. حضور علما، شور و اشتیاق لشکر را بیش‌ازپیش تقویت کرد. هر سرباز بی‌تابانه منتظر نبرد بود تا وظیفه خود را در این جنگ ادا نماید.
در روز دوم، سلطان لشکر را به گروه‌های جداگانه تقسیم کرد و آن‌ها را روبروی دیوارهای بیرونی شهر قرار داد. او لشکر را به سه گروه بزرگ تقسیم کرد و محاصره را از جهات مختلف تشدید نمود. یک لشکر نیز پشت این سه گروه به‌عنوان نیروی پشتیبان تعیین شده بود تا در صورت نیاز به کمک آن‌ها بیاید. در مقابل استحکامات، توپ‌ها را در موقعیت‌های مشخصی مستقر کردند. در میان این توپ‌ها، توپ سلطانی برتر بود که بسیار بزرگ و سنگین بود. این توپ روبروی دروازه توپقاپی (طوب قاپی) شهر قرار داده شد.
تعدادی از افراد را در نقاط مرتفع نزدیک شهر گماشتند تا بر روند جنگ نظارت کنند. در آب‌ها، کشتی‌های عثمانی اطراف شهر را محاصره کردند اما به‌دلیل زنجیر بزرگ، این کشتی‌ها نتوانستند به شاخ طلایی برسند. کشتی‌هایی که به جلو حرکت کرده و تلاش ورزیده بودند نزدیک شوند، نابود شده بودند. البته کشتی‌های عثمانی در دریای مرمره بر جزایر امراء پیروز شده و آن‌ها را تصرف کرده بودند.
