گروه داعش در زمانی که همه جهان را ظلم و ظلمت فرا گرفته است، در تنور این آتش بازی های انسانی هیزم علاوه کرده و در آم میدمد، این گروه دهشت افکن در قاموس و لغت نامه آنها چیزی جز دهشت و وحشت وجود ندارد.
باور آنها بر وحشت افکنی و دهشت گستری ایجاد گردیده و فهم آنها از همزیستی چیزی است که هرگز به آن نمی اندیشند، تئوری، دیدگاه و دکتورین این گروه در هر برنامه و طرح شان، نخست به بار وحشتی این و آن پدیده می نگرند و بعد از آن به چگونه عملی سازی آن.
در تک تک اندیشه های این گروه دهشت افکنی در جهان وجود دارد، هست و بود باوری آنها با وحشت و دهشت گره خورده است، اگر نگاهی تاریخی به گذشته و حال این گروه بیندازیم، در خواهیم یافت که آنچه در این مطلب کوتاه به آن اشاره شده است، همه بر اساس واقعیت بوده و کوچکترین خلاف گویی در آن وجود نداشته است.
در واقع آنچه از برنامه های عملی شده آنها در دست بود این هاست ولی بسیاری از برنامه های دهشت افکنی که انجام داده اند ولی در جهان بر پرده رسانه ها نیامده است؛ که تا کنون پوشیده و پنهان مانده است واگر روزی آنها نیز بر ملا شود، جهان چهره واقعی این گروه را خواهند دید.
در تاریخ این حرکت به قدری وحشت و تباهی چیره بوده که همه آن را در بر گرفته است، در هیچ بخشی از آن نمی توان صلح طلبی و دعوت و فراخوان به سوی همزیستی را مشاهده نمود.
در میان مسلمانان باب فتنه تفرقه را باز کرده اند و همگان را به جان هم انداخته اند و به تمام وحدت که کیان امت اسلامی است را از بین برده و نابود ساخته اند، وحدتی که شیرازه امت به آن وابستگی دارد، این گروه در پی آن است که آن را از هم بپاشد و از بین ببرد.
گروهی که دهشت افکنی سرلوحه برنامه های کاری و اقدامات عملی آنها قرار دارد، رویکردی که اکنون برای جهانیان در پیش گرفته اند، خود وابسته و آب خورده از همین اندیشه می باشد، اندیشه ای که دیگر یاری در آن جایی ندارد و خود محوری حرف اول و آخر را می زند.
هیچ گروهی در تاریخ جهان با داشتن این اندیشه که من و دیگران هیچ به جایی نرسیده است و نخواهد رسید، در اندیشه های این حرکت چیزی به نام تحمل و مدارا در امور اجتماعی وجود ندارد، اندیشه غلبه بر همه چیز تمام ذهن و فکر آنها را مشغول خود ساخته است.
گروه و حرکتی که هرگاه حرف از نظام به میان می آید تئوری و نظر زور و تکیه بر وحشت افکنی در ذهن شان خطور می کند.
باور باورمندان به دیدگاه های داعشی این است که می بایست با گسترش وحشت بر جهان حاکمیت کرد، در حالی که این باور به صورت واضح مخالف باورهای نظام اسلامی می باشد.
اگر نگاهی به تاریخ و سرگذشت حکومت های نظام های اسلامی بیندازیم به درستی مشاهده می کنیم که این حرکت بر خلاف آن باورها حرکت کرده و به مسیر خود ادامه می دهد.
در واقع وجود این تضاد ها خود بیانگر این است که این حرکت و این گروه اندیشه آن آبخور از دیگران است، حرکت که خود برای برنامه های خود اختیار نداشته و همه اختیارات آن به دست دیگران است و این گروه بسان یک حرکت دست مزد بگیر، به این و آن می نگرد.