🖋: عبدالله ایلیار
“واعدوالهم مااستطعتم من قوه ومن رباط الخیل ترهبون به عدوالله وعدوکم و اخرین من دونهم.” تا اخیر……
هر وقتیکه با این آیه سوره انفال روبرو میشوم تکان میخورم و توقف میکنم.
و از خود میپرسم: آیا واقعاً مخاطب این آیه مبارکه ما یک و نیم ملیارد مسلمان هستیم؟
و یا دشمنان ما بنی اصفر یهود و نصارا ؟؟
بلی قطعاً ماهستیم ، ما امت رسول الله “صلی الله علیه وسلم” ما اصحاب رسالت در کره این زمین پهناور !!
دوباره از خود میپرسم پس این همه اعداد و عتاد چشمگیر جهانی و تکنالوژی مدرن و این همه تحت البحری های غولپیکر، طیارات مافوق سرعت، ماهواره های تجسسی، راکتهای دور برد و غیره و غیره مال دیگران..
نصیب ما مسلمین مخاطب اصلی آیه در کجاست؟
قرآن و آیه های زندگی سازش در قدم اول به ما امر کرده نه به آنها.
ما در کدام پایه آمادگی این زینه و دستور (واعدوالهم مااستطعتم) قرار داریم؟
و با تأثر از خود میپرسم: چرا ما به این حالت اسفبار قرار گرفته ایم ؟
مگر بیش از چهارده قرن است که هر روز این آیه مبارکه ما را مخاطب قرارمیدهد، و گوشزد میکند و تکان میدهد، چرا نمیشنویم و دست بکار نمیشویم ؟
مگر ما همان امت نبودیم در شرق زمانیکه در دانشگاها و مدارس اسلامی اندلس علمایی ما به تحقیقات کیهان و ستاره ها و دوکتوران ما به تشریح جریان خون مشغول بودند..
و در همان زمان آنطرف دنیا غرب در مدارس لندن و کلیساهایشان، علمایی لاهوت به این جر و بحث مشغول بودند: که به نوک یک سوزن چند جن میتواند توقف کند؟
و به خاطر عدد (سیزده و هفده و نوزده) قتل و قتال داشتند.
حالا آنها به کجا رسیدند و ما در کجائیم؟
حالت ما بر عکس تغیر یافته بالضبط شبیه حالت قرون وسطی آنها.
آنها یهود و نصارا و اذناب سیکولار و مسلمانان تذکره ایشان، شب و روز در تلاش اند برنامه طرح مینمایند و به نابودی ما فکر میکنند و خندق حفر می ننایند.
و ما هنوز ازجنگ و جدال اموزش علوم تجربی مستحب است یا واجب؟ فیض از مرده است و یا از زنده؟
فارغ نگشته ایم، “جدالی که لایسمن و لایغنی من الجوع…”.
گویی که نعوذبالله ما بخاطر طعن و لعن و نفرین یکدیگر خلق شده باشیم.
حضرت عمر “رضی الله عنه” چه زیبا گفته ما خوار بودیم با اسلام عزیز شدیم.
اگر دوباره عزت را درجایی دیگر جستجوکنیم خوار خواهیم شد.
بلی ما زمانی با قرآن و اسلام بودیم، همه جهان را فتح کردیم، امروز که این آیه و قرآن را مهجور قرار داده ایم، به این حالت دچارشدیم!
خوراک و پوشاک سلاح و عتاد خود را از دشمنان دریافت میداریم آنهم مستعمل دست دو و (ناکار آمد برای آنها و کار آمد برای ما) آن هم در مقابل پول.
یا الهی ما را براه قرآن برگردان، تابتوانیم عزت گمشده خود را دوباره باز یابیم.