✍️ نویسنده: محمد داود مهاجر
خوارج، قرّاء، حرورية و همكنون داعش در طول تاریخ امتِ ما، کسانی با نام های گوناگون، اما عملی همگون و مشابه، با قرائتی افراطی از اسلام، ظهور کرده اند. از همان زمان با رنگ مذهبی در لباس مردمانی اهل قرآن، اهل دین و مجاهد، در جوامع اسلامی سر بیرون کرده اند، در حالی‌که نسبت به احکام اسلامی جاهل بوده و آیات قرآنی را بر علیه مسلمانان به کار برده اند، تا دلیلی در قتل آن ها برای خود بیابند، آنگونه که حضرت ابن عمر رضی الله عنهما می فرمایند: إِنَّهُمُ انْطَلَقُوا إِلَى آيَاتٍ نَزَلَتْ فِي الْكُفَّارِ، فَجَعَلُوهَا عَلَى الْمُؤْمِنِينَ.
اما هر زمانی‌که سر بیرون کرده اند، شاخ های شان توسط حیدر صفتان امت اسلامی شکسته شده و از بین رفته است. آن ها هیچگاه نتوانسته اند تا حکومتی ایجاد کنند، چون از طرف علمای ربانی و حقانی شناسانده شده و راه حق از راه آنان جدا گشته است.
آن ها با نظرات متفاوتی که از اسلام دارند، هیچگاه باعث نشر و پخش اسلام و قوت آن نگشته اند. برعکس، همیشه باعث قتل و کشتار مسلمانان و تفرقه در میان آن ها گشته و عموم فعالیت های شان به نفع کافران تمام شده است. چنانچه سرزمین مظلوم عراق و شام شاهدان این ادعا اند.
از قتل حضرت عثمان – رضی الله عنه – گرفته تا کشمکش های طولانی در برابر حضرت علی – رضی الله عنه – و کشتن ایشان و از کشتن مجاهدین بزرگ در شام، عراق و صف گیری در برابر مجاهدین برحقِ امارت اسلامی در افغانستان، دیگر دستآوردی نداشته اند و اگر هم در کدام جایی کافری را کشته اند، عموما کسانی را که غیر محارب بوده اند، از دم تیغ های خود گذرانده‌اند، مگر اندک جایی.
در مورد صفات ایشان که همیشه به نام اسلام بر علیه مسلمانان شمشیر کشیده اند و با حکم کفر و ارتداد دادن به آن ها، مرگ آن ها را برای خود حتی از کشتن کفار واجب تر دانسته اند، احادیث صحیح زیادی در کتاب های مختلفِ حدیث نقل شده است؛ به آن اندازه که جای شبهه ای را در مورد باطل بودن این گروه برای کسی نگذاشته است.
در صحیح بخاری در یک روایتی چنین آمده است : حَدَّثَنَا يُسَيْرُ بْنُ عَمْرٍو ، قَالَ : قُلْتُ لِسَهْلِ بْنِ حُنَيْفٍ : هَلْ سَمِعْتَ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ فِي الْخَوَارِجِ شَيْئًا ؟ قَالَ : سَمِعْتُهُ يَقُولُ وَأَهْوَى بِيَدِهِ قِبَلَ الْعِرَاقِ : ” يَخْرُجُ مِنْهُ قَوْمٌ يَقْرَءُونَ الْقُرْآنَ لَا يُجَاوِزُ تَرَاقِيَهُمْ، يَمْرُقُونَ مِنَ الْإِسْلَامِ مُرُوقَ السَّهْمِ مِنَ الرَّمِيَّةِ “.
حضرت یُسیر می‌گوید: من به حضرت سهل بن حنیف رضی الله عنه گفتم : آیا در مورد خوارج از پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم چیزی شنیده ای؟ ایشان جواب دادند : از پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم شنیدم که می فرمودند – و دست خود را به سوی عراق اشاره می‌کردند – از آن (عراق) کسانی بیرون می آیند که قرآن را می خوانند اما از گلوی شان عبور نمی‌کند ( یعنی مورد قبول نیست)، از اسلام طوری بیرون می شوند که تیر از شکار بیرون می شود. حضرت علی – رضی الله عنه – اولین کسی بود که جهاد را بر علیه خوارج شروع کرد، خوارجی که ابتداءً جزء سپاهیان علی – رضی الله عنه – بودند و با نام قرّاء (قاريان) یاد می شدند؛ اما سپس با استنادِ باطل شان از آیات قرآنی، حضرت علی را به کفر نسبت دادند و از خلافت ایشان دست کشیدند و حضرت علی بعد از اتمام حجت بر ایشان و دعوت دادن شان به سوی حق و ترک دادن نظریات باطل، در جنگ نهروان اکثریت آنها را از دمِ تیغ خویش گذراندند.
