نظام حاکم شرعی در افغانستان پس از مدت‌ها مبارزه به یاری خداوند متعال به وجود آمد. رزمندگان عقل هرگز باور نمی‌کردند که امارت اسلامی و نظام شرعی بار دیگر در نتیجه چنین پیروزی روشن و قاطعی برقرار شود. حفظ و داوم این نظام نیز به یاری خداوند متعال انجام خواهد شد.
خداوند متعال مسلمانان را زمانی نصرت و حمایت می‌کند که گناهی در میان شان وجود داشته نباشد مخصوصاً گناهان اجتماعی. اختلاف یکی از گناهان اجتماعی است. رهبر برتر و موفق مسلمانان همیشه به کمک خداوند در حفاظت از نظام شرعی تکیه می‌کند و می‌داند که مسلمانان در چه شرایطی از یاری خداوند متعال محروم می‌شوند! از این‌رو همواره در سخنان خود بر توصیه‌هایی تأکید می‌ورزد که اگر مسلمانان به آنها عمل کنند، یاری خداوند متعال همواره همراه آنان است و می‌توانند خود را از محرومیت حفظ کنند.
امیر موفق همیشه به فکر نظام است، امیر برتر همواره به فکر وحدت مسلمانان است، امیر کامیاب همیشه به فکر تقویت صف خود می‌باشد؛ نه خود را ستایش می‌کند و نه افکار و اندیشه‌های بیگانه‌گان را. در نشان دادن راه درست تاخیر نمی‌ورزد و به سرزنش کسی اهمیت نمی‌دهد.
وقتی امیر موفق و خوب باشد در هر گفتار و کردارش رضای خداوند را هدف قرار می‌دهد، به جای خود غم نظام حاکم بر مسلمانان را می‌خورد، به جای رفاه دنیوی به آخرت ترجیح می‌دهد، قطعاً وزیرانش نیز بهترین خواهند بود؛ او وزرایی را انتخاب نمی‌کند که راه او را دنبال نکنند.
اما گروهی از مسلمانان که مبتلا به بیماری انحراف فکری و متاثر از افکار بیگانه‌گان هستند، همواره در کمین بهترین امیر، بهترین وزیران و بهترین نظام هستند؛ در باره هر گفتار و هر عملی تحلیل‌های مختلفی ارائه می‌کنند، می‌خواهند اذهان را در حق نظام تخریب سازند و مسلمانان را در شک و تردید واقع کنند. به چند موردی از این گروه‌ها اشاره می‌کنیم:
۱_: پارتیزان یا فرقه‌گرایان؛
طبقه‌ای از مسلمانان هست که افکارشان تحت تأثیر دموکراسی و جمهوریت قرار دارند، به جای مصالح علیای مسلمانان، منافع حزب و گروه شان برای شان معتبر و ارزشمندتر است. آنها ثمره جهاد علیه ارتش سرخ در افغانستان را هدر دادند، روی به تفرقه آوردند، فرصت حکومت شرعی را از بین بردند، چنان تفکری را در امت رواج دادند که نظام شرعی در اثر جهاد و مبارزه مقدس نمی‌تواند حاکم شود و سبب بدنام ساختن جهاد و جنگ مقدس شدند. این حزب‌پرستان که خود در معرض دودستگی و تفرقه در درون شان قرار گرفته‌اند و چیزی برای ارائه به ملت ندارند، آتش کینه و حسادت در دل‌های شان شعله‌ور شده است و هر وقت فرصتی پیدا کنند علیه نظام شرعی و اسلامی زبان درازی مینمایند و به طور مستقیم و غیر مستقیم سعی تخریب آن را دارند.
۲_: پروتکلی‌ها؛
به آن دسته از افرادی گفته می‌شود که قبل از سقوط امارت اسلامی در دوره پیشین با غربی‌ها ارتباط برقرار کرده و سپس تسلیم متجاوزان شده‌اند یا افرادی که در زندان‌های متجاوزان به‌سر می‌بردند و در نتیجه یک پروتکل آزاد شده‌اند سپس زیر سایه نظام فاسد قبلی زندگی کرده‌اند. این پروتکلی‌ها توبه‌ای کتبی از جهاد و مبارزه با متجاوزان نوشته بودند و پیمان بسته بودند که به هیچ وجه با متجاوزان و نظام فاسد آنها مبارزه مسلحانه و مخالفت نکنند. آنها که به دلیل مزاج و آسایش‌طلبی خود از یکی از فرائض بزرگ اسلام تائب شده‌اند، همواره تصمیمات شرعی نظام حاکم اسلامی را زاییده خلق‌وخو می‌دانند و دیگران را نیز بر خود قیاس می‌کنند.
آنها مقصر نیستند، شناخت شان از اسلام و نظام شرعی سطحی است؛ تمام وقت شان را در نشست و برخواست با غربی‌ها سپری شده است، در حال حاضر نیز به عنوان مشاورین آنها مشغول هستند. هر کس چنین باشد قطعاً در مورد تصمیمات شرعی نظام اسلامی نیز همین‌گونه قضاوت خواهد کرد.
۳_: دست‌زننده‌گان؛
کسانی هستند که نه فکر ثابتی دارند و نه موقف ثابت. تابع احساسات و خواهشات هستند، همیشه به دیگران دست می‌زنند. کسانی را که به بیماری‌های انحراف فکری، ملی‌گرایی، حزب‌گرایی و غرب‌گرایی مبتلا هستند، بیشتر بدرقه می‌کنند.
ما اگر سیرت رسول اکرم صلی الله علیه و سلم را مطالعه نمائیم نمونه‌هایی از هر سه گروه مذکور را می‌توان یافت؛ پس مسلمانان و مجاهدین واقعی نباید از تبلیغات آنها مشوش شوند. تبلیغات آنها نمی‌تواند هیچ آسیبی به نظام حاکم شرعی اسلامی وارد کند بلکه اضرار شان فقط به خود آنها می‌رسد. خداوند متعال در قرآن کریم می‌فرماید:
[یریدون لیطفئوا نور الله بافواههم و الله متم نوره و لو کره المشرکون] سوره صف_۸ ترجمه: (آنها می‌خواهند نور خداوند را با دهان‌های خود خاموش کنند و خداوند فیصله کرده است که نور خود را تکمیل نماید، هر چند کافران آن را بد تصور می‌کنند).
اگر چه این آیه در مورد کفار نازل شده است اما می‌توان آن را در مورد هر کسی که ادعای مسلمانی می‌نماید و از نظر فکری تحت تأثیر کفار قرار گرفته است و به دلیل آن به نظام شرع اسلام حمله می‌کند، تطبیق شود. آنها هر چقدر هم تلاش کنند نمی‌توانند با تبلیغات خود چراغ نظام حاکم اسلامی را خاموش کنند. این نور حتما نشر می‌شود و به مقصد نهایی خود می‌رسد.
