نبیل
جنگ با خوارج یا داعشي ها فرض است و با آنها جنگیدن یک نوع جهاد مقدس است که به نصوص شرعی ثابت میباشد:
الله متعال میفرماید؛ (وَإِن طَآئِفَتَانِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ اقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمَا ۖ فَإِنۢ بَغَتْ إِحْدٰىهُمَا عَلَى الْأُخْرٰى فَقٰتِلُوا الَّتِى تَبْغِى حَتّٰى تَفِىٓءَ إِلٰىٓ أَمْرِ اللَّهِ ۚ فَإِن فَآءَتْ فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمَا بِالْعَدْلِ وَأَقْسِطُوٓا ۖ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ) [سُوۡرَةُ الحُجرَات: ۹]
ترجمه:«اگر دو گروه مؤمنان در بین هم جنگ کند.پس در بین آنها صلح ایجاد کنید، اگر یک گروه آن بر گروهی دیگر متجاوز گردد؛ پس با گروه متجاوز بجنگید تا که آنها را دوباره به حکم الله برگردانید، وقتیکه آنها برگشتند به حکم الله؛ بعد با عدل در بین آنها صلح کنید و انصاف کنید. یقیناً الله متعال انصاف کننده گان و عادلان را دوست می‌دارد».
بعد از حکم الله متعال حکم رسول الله صلی الله علیه وسلم است که در همین جنگ با خوارج به حضرت علی رضی الله عنه چنین وصیتی خصوصی نموده بود:
عن علی رضي اللّٰه عنه، قال سمعتُ النَّبيَّ صلی اللّٰه عليه وسلم يقولُ: يأتِي فِي آخِرِ الزَّمان قومٌ حُدَثَاء الأسْنَانِ سُفهاءُ الأحلامِ، يقولون من خيرِ قَولِ البَرِيَّةِ، يَمْرُقُونَ من الاسلامِ كما يمرق السَّهْمُ من الرّمِيَّةِ، لايجاوِزُ إيمانُهُم حَناجِرَهُم، فأينما لَقِيتُمُوهُم فَاقْتُلُوهُمْ؛ فإنَّ قتْلَهُم أجرٌ لمن قَتَلَهُم يوم القيامة. [رواه البخاري]
از حضرت علی (رض) روایت است، میگوید که: از رسول الله صلی الله علیه وسلم شنیدم که می‌فرمود: در آخر زمان پسران کم عمر خواهد آمد و بهترین سخنان را از انسانیت خواهد گفت مگر اینها از اسلام طوری خارج می‌گردند مثل شکار از تیر، ایمان از گلو (مری) آنها عبور نخواهد کرد، اگر با آنها روبرو شدید آنهارا از بین ببرید.
(فإنَّ قتْلَهُم أجرٌ لمن قَتَلَهُم) یقیناً برای شخص که اینها را از بین می‌برد روز محشر(يوم القيامة ) اجر و ثواب است.
اگر شما به الفاظ حدیث مبارک فکر کنید اینجا ((فأينما لَقِيتُمُوهُم فَاقْتُلُوهُمْ)، رسول الله (ص) به کشتن خوارج امر نموده است و امر برای معناهای متعددی می‌آید اینجا به معنای وجوب است.
خلاصه آن اینست:
اگر شما در هر جا با خوارج (داعشي ها) روبرو شدید پس آنها را از بین ببرید و در آیت ذکر شده خداوند متعال به جنگ در مقابل آنها با جنگ حکم (امر ) نموده است، و میفرماید: (فَإِنۢ بَغَتْ إِحْدٰىهُمَا عَلَى الْأُخْرٰى فَقٰتِلُوا الَّتِى تَبْغِى حَتّٰى تَفِىٓءَ إِلٰىٓ أَمْرِ اللَّهِ)!
اگر از این دو گروه یکی آن بالای دیگری متجاوز شد پس شما با گروه متجاوز (فَقٰتِلُوا) بجنگید در این‌مقام هم امر به معنای وجوب است.
حضرت علقمه (رضی الله تعالی عنه) میگوید: سمعتُ عليَّ بْنَ أَبِي طالب يقولُ يوم النهروان أُمِرْتُ بقتالِ المارقين وهٰؤلآء المارقون. رواه [ابو بکر ابن ابي عاصم في مسنده].
ترجمه: حضرت علقمه(رضی الله تعالی عنه) میگوید؛ من در روز نهروان از حضرت علی بن ابی طالب شنیدم که می‌گفت؛ برای من حکم جنگ با مارقین شده است و این مردم مارقین است.
شرح لفظ المارقين:
مَارِقِيْن جمع مَارِقٌ است، که صيغه فاعل «مَرقَ يَمْرُقُ مَرَقََا ومُرُوْقََا» آمده است در لغت عربی به معنای خروج (بیرون رفتن) است و در اینجا مراد از «المارقين» خوارج هست و اینها کسانی هستند که از صف و قطار حضرت علی (رض) جدا شدند و در نهروان برای جنگیدن در مقابل حضرت علي (رض) بیرون آمدند.
