محمد نعمان
پاکستان با وجود تمام جنایاتی که در حق افغانستان مرتکب شده است، هنوز طوری تصور و رفتار می‌کند که گویا افغانستان زیر بار سنگین احسان او می‌باشد، به‌خصوص پس از حمله شوروی سابق به افغانستان، رسیدگی به پناه‌جویان افغان را لطف بزرگ خود می‌نامند اما حقیقت چیز دیگری است.
در واقع پاکستان باید زیر بار احسان افغانستان و افغان‌ها باشد و این احسان را بپذیرد زیرا اگر افغان‌ها در مقابل شوروی قیام نمی‌کردند، اکنون پاکستان از نقشه و جغرافیای جهان محو می‌شد، زیرا پاکستان به هیچ وجه توان ایستادن در برابر قوت و نیروی شوروی را نداشت.
موضوع دیگر این‌ست که پاکستان بارها از جهان نسبت به پناه‌جویان افغان امتیاز گرفته است؛ کشور مذکور حتی ۱۰ درصد از کمک‌هایی را که به نام مهاجران افغان دریافت می‌کرد به افغان‌ها و پناه‌جویان نمی‌داد بلکه به خود خرج می‌کرد.
علاوه بر این، در جریان جهاد افغانستان علیه شوروی، هر گونه کمکی که با مجاهدین صورت می‌گرفت از طریق پاکستان انجام می‌شد که به این روش اسلحه‌های کهنه و فرسوده‌ی خود را به مجاهدین افغان می‌داد و اسلحه‌هایی را که به اسم مجاهدین افغان دریافت می‌کرد یا به سربازان خود می‌داد یا ذخیره می‌کرد.
خلاصه اینکه پاکستان در تاریخ هفتاد و چند ساله‌ی خود همچین کارنامه یا احسانی را که به خیر افغان‌ها باشد، انجام نداده است. پاکستان باید بپذیرد که از وهله اول تا هنوز علیه افغانستان توطئه می‌ساخت؛ هر لحظه نقشه نابودی افغانستان را می‌کشید، هرگز خیر افغانستان را نخواسته و نه می‌خواهد.
افغانستان هیچ شاه‌کاری از جهان و پاکستان نمی‌خواهد. افغانستان فقط به جهان هشدار می‌دهد که پاکستان در حال حمایت از نا امنی در منطقه است و این یک تهدید بزرگ برای امنیت و ثبات نه تنها افغانستان، بلکه تمام منطقه و جهان است. افغانستان می‌گوید که یا پاکستان باید با رضایت خود از این اقدام شیطانی دست بردارد یا جهان او را تحت فشار قرار دهد تا رفتار خود را تغییر دهد.
تذکر: مقاله فوق بر اساس نظر شخصی نویسنده تحریر گردیده است.
