سلطان محمد دوم که به نام سلطان محمد فاتح نیز شهرت دارد، در سال ۸۳۳ هجری قمری / ۱۴۲۹ میلادی متولد شد و در سال ۸۸۶ هجری قمری / ۱۴۸۱ میلادی از دنیا رفت، وی هفتمین سلطان در سلسله سلاطین عثمانی بود که به لقب‌های «فاتح» و «ابوالخیرات» شناخته می‌شد و تقریباً سی سال حکومت کرد.
دوران سلطنت او برای مسلمانان سرشار از خیر، پیروزی و عزّت بود، وی پس از وفات پدرش در ششم محرم سال ۸۵۵ هجری / ۱۸ فبروری ۱۴۵۱ میلادی بر تخت سلطنت نشست، در آن زمان او ۲۲ سال داشت. سلطان محمد شخصیتی نیکو داشت و هم قدرت و هم عدالت را با خود همراه کرده بود، همچنین در فراگیری علوم مختلف با وجود جوانی‌اش از هم‌عصران خود پیشی گرفته بود، این علوم را در «مدرسة الأمراء» آموخته بود، در یادگیری زبان‌های خارجی نیز از دیگران جلوتر بود و علاقهٔ فراوانی به مطالعهٔ تاریخ داشت، همین علاقه بعدها در امور سیاسی و میادین جنگی برایش بسیار مفید واقع شد، تا جایی که در تاریخ به نام سلطان محمد فاتح شهرت یافت و افتخار فتح قسطنطنیه نصیب او شد.
سلطان محمد فاتح همان راهی را در پیش گرفت که پدران و نیاکانش پیموده بودند، پس از نشستن بر تخت سلطنت، نخست به ایجاد نهادهای گوناگون پرداخت و توجه ویژه‌ای به ساماندهی امور مالی داشت، کشاورزی را نیز زیر نظارت خود درآورد و جلو هزینه‌های بی‌مورد عیش و عشرت را گرفت.
او ساختارهای نظامی را نیز نوآوری کرد و به نواقص موجود در شاخه‌های مختلف آن به‌طور ویژه رسیدگی نمود و آن‌ها را برطرف ساخت، برای سپاه حاضری منظم ترتیب نمود و حقوق سربازان را افزایش داد، به دربار سلطنتی نیز توجه لازم را معطوف داشت، فرماندهان نظامی برجسته و باتجربه به کمک او منصوب شدند که نقش مهمی در استحکام امپراتوری ایفا کردند، وقتی از ثبات کامل اوضاع داخلی اطمینان یافت؛ روی به سرزمین‌های مسیحی آورد.
او تصمیم گرفت که این سرزمین‌ها را فتح کرده و اسلام را در آنجا گسترش دهد، در تحقق این هدف عوامل متعددی یاری‌گر او بودند؛ از جمله این‌که امپراتوری بیزانس به دلیل فساد و ارتباط با دیگر امپراتوری‌های اروپایی، تضعیف شده بود و در داخل نیز با اختلافات شدید دست‌وپنجه نرم می‌کرد.