دیروز جنرال احمد شریف، سخنگوی فوج پاکستان در یک کنفرانس مطبوعاتی گفت که خط مرز پاکستان و افغانستان آنقدر طولانی است که امکان نظارت یک‌جانبه بر آن وجود ندارد. وی به عنوان دلیل گفت که پاکستان ۱۴۰۰ پوسته در مرز ایجاد کرده است در حالی که نیروهای افغان تنها ۲۰۰ پوسته دارند. به گفته وی، این دلیل عدم سنجیده‌گی دولت افغانستان در حفاظت از مرز است.
به خدمت جنرال عرض می‌کنم که شما در ابتدا حرف خود را تصحیح کنید و خط خیالی دیورند را مرز نگویید زیرا این خط نه مرز بین‌المللی است و نه افغان‌ها هرگز این خط موهوم و اجباری را به عنوان مرز پذیرفته‌اند.
بحثی که به نظارت بر این خط خیالی مربوط می‌شود؛ در مشکل این مسئله غرور، تکبر و سنجیده‌گی شما شامل است زیرا شما حصار ساختید، پوسته‌ها درست کردید، دوربین‌ها نصب کردید و سربازان زیادی را در آنجا مستقر کردید اما در این مورد نه به دولت افغانستان اعتماد کردید و نه در جریان قرار داده شد.
در جایی که نیاز به ایجاد مکانیزم مشترک بین دو کشور بود، شما اقدامات یک‌جانبه انجام دادید و برای نشان دادن قدرت خود، خط فرضی دیورند را به عنوان مرز محفوظ اعلام کردید.
علاوه بر این، پاکستان همواره از این مرز نام‌نهاد برای اهداف سیاسی استفاده کرده است؛ هر بار با بستن راه‌ها بدون هیچ دلیل منطقی به تجار و مردم افغانستان آسیب رسانده است و دولت افغانستان را تحت فشار قرار می‌داد اما اکنون این روش فشار نیز ناکام شده است و افغانستان وابستگی خود را به پاکستان کاهش داده و نیازهای خود را تا حد زیاد از سایر کشورهای همسایه برآورده می‌کند.
علاوه بر تمام این موارد، امارت اسلامی افغانستان از تمام تلاش خود برای برقراری امنیت در پاکستان به کار گرفته است و کسانی را که با پاکستان در حال جنگ بودند از کوه‌ها به میز مذاکره کشانده است اما روند مذاکرات نیز به دلیل غرور و تکبر حکومت و جنرال‌های پاکستان شکست خورد؛ از معامله آنها چنین به نظر می‌رسید که در مورد مسائل گام‌های سنجیده بر نمی‌دارند.
پاکستان در جایی که لازم بود از امارت اسلامی افغانستان تشکر کند، در مجامع بین‌المللی برای بدنام کردن امارت اسلامی تبلیغاتی را آغاز کرد که تفکر غیر منطقی و سطحی حاکمان پاکستان را ثابت می‌کند.
پاکستان به این امر بسنده ننمود و در ازای لطف و تلاش‌های امارت اسلامی، شروع به استفاده از سازمان‌های خونخوار و تروریستی مانند داعش در داخل افغانستان کرد؛ به آنها مراکزی در خیبر پختونخوا و بلوچستان داد و رهبری آنها را پناه داد تا خون افغان‌ها را به خوبی بریزد. از عناصر باغی علیه امارت اسلامی حمایت کرد؛ به آنها مشروعیت سیاسی داد و دعوت‌نامه‌هایی برای تصدی رسمی پاکستان به آنها داد که همه این موارد به هیچ وجه جواز نداشت و قابل قبول نبودند.
