نویسنده: عابد سلیم
وضعیت برخورد اسلاف سلف صالحین ما و به خصوص صحابه کرام در مقابل خوارج تند و قاطع بود.
در زمان خلافت علي بن ابي طااب «رضی الله عنه»؛ او در آغاز عبدالله بن عباس رضی الله تعالی عنه را به آنها فرستاد تا گمراهی ایشان را آشکار سازد و به تمام مشکلات فکری آنها -که به این حد گمراهی آنها را رسانده است- جواب دهد.
بنأً از نتیجه کوششهای خسته ناپذیر او، بخش سوم آنها (خوارج) از افکار نادرست خویش باز گشتند و باقی شان به راه منحرف خود قایم ماندند.
در نتیجه حضرت علی رضی الله عنه که حاکم شرعی و اولی الامر امت بود؛ تصمیم به شمشیر علیه آنان گرفت و وصیت پیامبر اسلام را تطبیق کرد، که فرموده بود:«…هُمْ شَرُّ الْخَلْقِ وَالْخَلِيقَةِ، طُوبَى لِمَنْ قَتَلَهُمْ وَقَتَلُوهُ، يَدْعُونَ إِلَى كِتَابِ اللَّهِ وَلَيْسُوا مِنْهُ فِي شَيْءٍ، مَنْ قَاتَلَهُمْ كَانَ أَوْلَى بِاللَّهِ مِنْهُمْ…» [رواه أبو داود].
ترجمه: آنها بد ترین جمعیت و مخلوقات هستند، نیک بخت است آنانی که آنها را بکشد و یا به دست آنها کشته شود. به سوی کتاب لله دعوت میکنند اما خود شان از آن دور می باشد، و اگر کسی با آنها بجنگد در نزد الله برحق است.
بلی اصحاب کرام درک نموده بودند که این خوارج شرار خلق الله هستند و دین را از داخل ضربه میزنند، دین اسلام را وحشت و دهشت معرفی میکنند، مسلمانان را با شبهات واهی و پوچ خود اولا مرتد میشمارند سپس به قتل میرسانند، در حقیقت آنها میخواهند خود را مهربان تر از الله برای مردم معرفی کنند و دایی یی بهتر از مادر باشند.
داعش میخواهد با اصول ساختگی ناقص خود بجز از خود شان دیگر مسلمانی در دنیا وجود نداشته باشد، هر آنکسی که با اصول منحرف آنها برابر و موافق بود مسلمان است و در غیر آن مرتد و کافر و واجب القتل!
این در حالی است که آفرینندهء این جهان و خالق تمام بشر راه وسطیت، صلح و امن را برای سعادت دنیا و آخرت انسان ها نشاندهی نموده و انتخاب کرده است، راهی که از هر لحاظ کامل است راهیست که هم گنهکار در آن رفته میتواند هم صالح، هم دروغگو رفته میتواند هم صادق، و هم مومن رفته میتواند هم مسلمان، نه گنهکار از دین اسلام خارج است نه دروغ گو، نه شرابخور از دین اسلام خارج است و نه خیانت کار بلکه در این راه هر شخص نظر به نیت و عملش تحت محاسبه قرار میگیرد و جوابده نزد الله متعال میباشد.
چنانچه الله متعال میفرماید: ( فَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُ ، وَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ )
ترجمه: پس هر كس به مقدار ذرّه‌اى كار نيك كرده باشد همان را ببيند. و هركس هم وزن ذره‌اى كار بد كرده باشد آن را ببيند.
