هر تمدنی دارای یک پرچم بود/است که آن را نشانه هویت و آرمان خود می‌داند؛ زمانی که خورشید اسلام بر مکه مکرمه تابید و نور هدایت به مدینه رسید، پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وسلّم) در مدینه منوره بنیاد یک نظام اسلامی را گذاشت و دو بیرق (پرچم) را به عنوان نماد و نشانه انتخاب کرد؛ یکی پرچم سفید (لواء) و دیگری پرچم سیاه (رایه).
این پرچم‌های مزین به کلمه طیبه و مهر نبوت، توسط لشکرهای اسلامی به هر نبرد و معرکه‌ای انتقال می‌شدند. در جنگ‌ها، مذاکرات، صلح و در تمام مراحل زندگی، این پرچم‌ها سایه‌ای بر سر امت اسلامی می‌گستردند و عزت و افتخار را به ارمغان می‌آوردند.
پرچم سیاه که با مهر نبوت و کلمه طیبه مزین شده بود، پرچم فاتح در غزوه بدر و خیبر بود. این پرچم توسط ابوبکر صدیق و عمر فاروق اعظم استفاده شده است. نشانه نبردهای خالد بن ولید (سیف الله المسلول) بود، پرچم فاتح صلاح‌الدین ایوبی بود که در میدان حطین با خون شهیدان گم‌نام آغشته شد و بر مناره‌های مسجد الاقصی نصب گردید.
در طول تاریخ، این پرچم به عنوان نماد خلافت‌ها و سلطنت‌های بزرگ اسلامی باقی مانده است، تا اینکه در نتیجه جنگ‌های استعماری و فکری غرب، از ذهن امت پاک شد. با ترسیم خطوط دجالی سایکس-پیکو، دیورند و مک‌مهان، امت اسلامی تکه‌تکه شد و هر بخش در یک محدوده جغرافیایی محصور گردید. پرچم‌های مختلف و رنگارنگ به عنوان نماد هویت و نشانه ملت‌های جداگانه انتخاب شدند.
تا اینکه این بیرق‌های مقدس اسلام که برای قرن‌ها از افکار مردم محو شده بود، توسط عمر ثالث رحمه‌الله (پرچم سفید اسلام) و اسامه بن لادن رحمه‌الله (پرچم سیاه امت) دوباره به اهتزاز درآمد و بر جغرافیای اسلام نصب شد.
تحت سایه این پرچم سیاه که با مهر نبوت مزین شده بود، فصل جدیدی از جهاد و قتال در سراسر امت گشوده شد. از مراکش تا فلسطین و از سومالی تا شبه‌قاره هند، جوانان به میدان‌های نبرد شتافتند. کاروان مقدس جهاد یک رهبری و مرکزیت واحد یافت و حول محور اتحاد و همبستگی گرد آمد.
پرچم سیاه مزین به کلمه طیبه، با هدف برافراشته شدن در سراسر جهان، توسط مردان صادق امت، برج‌های بلند نیویورک و پنتاگون را لرزاند و در آسمان آمریکا برای اعلای کلمة الله در آتش سوخت و قربانی شد.
جهاد ما به آستانه پیروزی رسیده بود که ناگهان فتنه‌ای به نام داعش ظهور کرد. این فتنه از نام مقدس اسلام سوء استفاده کرد و بر دامن پاک اسلام لکه ننگ گذاشت.
داعش برای نابودی امت اسلامی، پرچم سیاه اسلام را به عنوان نماد خود انتخاب کرد و ادعاهای بازگشت خلافت، شریعت و برپایی اسلام را با خود همراه کرد. تحت چتر این شعارهای مقدس، ده‌ها هزار جوان از سراسر جهان را به صفوف خود جذب کرد و در یک فتنه هلاکت‌بار درگیر ساخت.
تحت نام جهاد، چنان وحشت‌هایی آفرید که قلم از نوشتن و زبان از گفتن آن شرم دارد. با استفاده از کلمه مقدس جهاد، نفرت‌پراکنی کرد و دین پاک اسلام را به عنوان دین کشتار، ترور و جنگ معرفی نمود.
امروزه با دیدن پرچم سیاه، ذهن مردم به سوی داعش منحرف می‌شود و این شمشیر مقدس اسلام به آن‌ها نسبت داده می‌شود. اما اینگونه نیست؛ این بیرق اسلام است، پرچم قادسیه و یرموک که تحت سایه آن امپراتوری‌های بزرگ فارس و روم فروپاشیدند و بر خشکی و دریاها حکومت کردند. این همان پرچمی است که ۸۰۰ سال بر مناره‌های قرطبه، غرناطه و طلیطله در اندلس اسلامی به اهتزاز درآمد.
مسئولیت اهل قلم و اندیشه است که امت اسلامی و جهانیان را از این سوءتفاهم آگاه کنند و ارزش واقعی این نماد را حفظ نمایند.