در ادامه این سلسله، برخی دیگر از گناهانی را که خوارج مرتکب شده‌اند، نیز وجود دارند. این گناهان به شرح زیر هستند:
۱۴_: پیوستن به صف بدعت‌گذاران
بدعت به معنای وارد کردن موضوعی نو در دین است که در قرآن و سنت ریشه و اساس ندارد. پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وسلم می‌فرمایند: من أحدث في أمرنا هذا ما ليس منه فهو رد.
ترجمه: «هر کسی که در دین ما چیزی نو وارد کند که از آن نباشد، مردود است.» (بخاری و مسلم)
بدعت با ایمان در تضاد است؛ چراکه بدعت این معنا را می‌رساند که دین ناقص بوده و اکنون کسی می‌خواهد آن را کامل کند. این کار مخالف ایمان و مغایر روش صحابه است. بنابراین، کسی که راه بدعت را در پیش گیرد، در حقیقت راه گمراهی را انتخاب کرده است.
خوارج در مخالفت با اجماع امت اسلامی، عقاید جدیدی را پایه‌گذاری کردند؛ کسانی را که مرتکب گناهان کبیره می‌شدند، کافر دانستند و علیه مسلمانان فتوای جنگ صادر کردند. همه این‌ها بدعت به‌شمار می‌روند؛ زیرا نه در قرآن آمده، نه در احادیث و نه صحابه آن را تأیید کرده است. حضرت عبدالله بن عباس رضی‌الله‌عنه می‌فرماید: «خوارج اهل بدعت و نادانی‌اند؛ ظاهر عبادت‌شان زیاد است اما عقل و علم ندارند.»
۱۵_: نافرمانی از خدا و پیامبر با نافرمانی از حاکم شرعی
خداوند متعال ما را فرمان داده است که از پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وسلم و اولی‌الأمر اطاعت کنیم «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ وَأُولِی الْأَمْرِ مِنكُمْ»
ترجمه: «ای مؤمنان! از خدا اطاعت کنید، از پیامبر اطاعت کنید و از حاکمان خودتان اطاعت کنید.» (نساء_ ۵۹)
پس هرکس که از حاکم شرعی سرپیچی کند، در حقیقت از خدا و پیامبر نیز سرپیچی کرده است؛ زیرا اطاعت از حاکم، بر اساس شریعت است، مادامی که فرمان به نافرمانی خدا ندهد.
خوارج مرتکب نافرمانی از خدا و پیامبر شده‌اند؛ چراکه آنان اطاعت از امامان شرعی را نمی‌پذیرند، آن‌ها را کافر می‌خوانند و به جای اتحاد علیه دشمنان اسلام، سلاح به‌دست گرفته علیه مسلمانان می‌جنگند. این مخالفت آشکار با آیه‌ای است که ما را به اطاعت از حاکم فرمان می‌دهد. پس آنان عملاً با خدا و رسول وی مخالفت می‌کنند و به جای دشمن، با امت خود درگیر می‌شوند.
۱۶_: کنار کشیدن از اطاعت
این عمل به معنای آن‌ست که کسی از اطاعت حاکم مسلمان سرپیچی کند، بیعت را بشکند و علیه حکومت قیام نماید. پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وسلم می‌فرمایند: من خرج من الطاعة، وفارق الجماعة، فمات، مات میتة جاهلیة.
ترجمه: «هرکس که از اطاعت خارج شود و از جماعت جدا شود و در همان حال بمیرد، مرگ او مرگ جاهلیت است.» (صحیح مسلم)
این حدیث به‌روشنی بیان می‌کند که ترک اطاعت، نشانه جاهلیت است و از لحاظ شرعی عملی ناپسند است.
خوارج بیعت با حاکمان اسلامی را نمی‌پذیرند، از اطاعت خارج می‌شوند و علیه حکومت‌های مسلمانان به سلاح متوسل می‌شوند. این دقیقاً همان “نزع الید من الطاعة” است که پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وسلم به‌شدت از آن نهی کرده‌اند. آنان وحدت امت را متلاشی کرده‌اند، فتنه را گسترش داده‌اند و در نهایت به دشمنان اسلام خدمت کرده‌اند.
