خوارج به ایجاد نفاق در میان امت و سرپیچی از حضرت علی رضی‌الله‌عنه بسنده نکردند.
بلکه در رأس همه این کارها، شهادت یاران رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وسلّم را برای خود مایه خیر و سعادت می‌دانستند.
صفات شیطانی در آنها عمیق بود، عُجب و غرور در میان شان فواره می‌زد.
احترام و ادب به اصحاب رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وسلّم از قلب‌های آنها بیرون شده بود. رضای خداوند را در شهادت آنها طلب می‌کردند.
حتی یک نفر شان چیزی به نام ادب نمی‌شناخت؛ تا اینکه در بین خود شان چیزی به اسم احترام و ادب وجود نداشت، بارها به‌خاطر سخن ناچیزی القاب زشت برای یکدیگر به کار می‌بردند و همدیگر را به کفر نسبت می‌دادند. این اختلاف سطحی سپس آنها را به چند گروه تقسیم کرد.
بیشتر خوارج آنقدر در معرض امیال و روابط جنسی قرار داشتند که در ازای این روابط، بهترین صحابه را به شهادت می‌رساندند.
