صد سال پیش از امروز خلافت عثمانی سقوط کرد؛ جهان اسلام به ۵۷ نقطه تقسیم شد، هر کشور از کشور دیگری جدا شد، ارزش‌ها و منافع را تقسیم کردند و در درون امت تضاد منافع به وجود آمد.
غرب برای تقویت این تعارض از قرن پانزدهم به تلاش پرداخته است و در دهه دوم قرن بیستم موفق شد.
دشمن حتی پس از تجزیه نیز متوقف نشد؛ بلکه سعی می‌کرد سیستمی ایجاد کند که این اختلافات توسط آن ادامه پیدا کند و از بین نرود تا آن‌ها در امان بمانند.
جهت ادامه دادن به این کار از مسلمانان تندرو، ترسو و تهی‌فکر برای تشکیل احزاب و گروه‌ها در درون اسلام کار گرفتند. پس از آن این احزاب و گروه‌ها کارهای مخرب بزرگی در سطح امت انجام می‌دادند که هدفشان از تخریب، بدنام کردن اسلام به اسم اسلام بود.
ده‌ها حزب تشکیل شد که از طرف غرب تامین مالی می‌شد، اما گاهی اگر احزاب نتیجه‌بخش نمی‌بود، حمله نظامی می‌کردند و مستقیماً به اهداف خود می‌رسیدند.
این کار تا سال‌ها ادامه یافت و در نهایت این حربه نیز شکست خورد. دشمنان مجبور شدند برای جلوگیری و بی‌اعتبار ساختن جهاد، چنین گروهی را تشکیل دهند تا با دزدی، جنگ و کشتار به نام اسلام، جهاد را بدنام سازد، زیرساخت‌های اقتصادی جهان اسلام را به یغما ببرد و روحیه جهادی را در بین جوانان نابود کند.
اما چنین نمی‌شود!! این آخرین حربه کفار علیه اسلام نیز از بین می‌رود؛ باور امت را مسلمانان واقعی حفظ و به دست می‌آورد و جوانان امت از این وسوسه شوم نجات می‌یابند.
حربه‌ی ضداسلامی به نام داعش نیز در حال از بین‌رفتن است، امت در حالت رهایی از این فتنه‌ی شریر شیطانی قرار دارد و زمینه برای اتحاد امت و گام برداشتن جهت عروج بار دیگر مساعد است.