جنگ‌جویان داعش در خاورمیانه به گونه‌ای در اجتناب از تمام احکام اسلامی می‌جنگند که انواع جنایات را مرتکب می‌شوند.
در سال ۲۰۱۴ در بسیاری از مناطق عراق قتل عام کردند، کودکان و مردان را کشتند و زنان را با خود بردند که بعداً از آنها برای اشباع میل جنسی خود استفاده کردند.
در افغانستان بر خلاف تمام اصول و فرهنگ اسلامی، به جای جمهوریت و نیروهای اشغالگر با مجاهدین منطقه می‌جنگیدند، در زمان جنگ همیشه با متجاوزان همکاری می‌کردند و چند بار مشاهده شد که آنها به شدت محاصره شده بودند اما نیروی هوایی اشغالگران برای نجات شان می‌آمد.
یک زمانی این پدیده در ولایت ننگرهار به وجود آمد و در مدت کوتاهی رهروان این مسیر را به خود جذب کرد زیرا آنها را انگیزه می‌داد که برای یک هدف و مذهب خاصی می‌جنگند تا آنها را نجات دهد.
پس از فعالیت شان مشاهده شد که منجر به ضعف مجاهدین و حضور اشغالگران در هر منطقه شدند.
تاکتیک جنگ شان به گونه‌ای بود که با سلاح‌های متجاوزان با مجاهدین می‌جنگیدند و مجاهدین را مشغول می‌کردند. اداره کابل تلاش می‌ورزید که منطقه را تصرف و تاسیسات نظامی را خیلی زود بسازند و حضور خود در منطقه را ثابت نمایند.
در سال‌های گذشته، متجاوزان نمی‌توانستند به برخی از مناطق بروند زیرا با مقاومت شدید مجاهدین روبرو می‌شدند اما پس از ایجاد داعش که توسط شورای امنیت اداره کابل تمویل می‌شد، مهاجمان به بسیاری از نقاط دسترسی پیدا کردند.
بنابراین جنگ‌جویان داعش در اینجا بدون همکاری با اشغالگران هدف دیگری نداشتند و پس از فرار اشغالگران، این گروه و تنظیم نیز پایان یافت؛ اگر بالفرض فعلا وجود داشته باشد با استفاده از اسم داعش برای سازمان‌های استخباراتی منطقه و جهان زمینه‌سازی می‌کند.