عراق؛ سرزمینیکه بعد از اشغال توسط آمریکا، شاهد قیام حرکتهای جهادی بیشماری بود؛ گروههایی که عذاب الهی را در همین دنیا برای سربازان آمریکایی چشاندند.
سرزمینیکه بعدها به مأوای فتنه خوارج مبدل گردید؛ خوارجیکه با پیادهنمودن نقشههای شومشان تمام دستاوردهای مجاهدین را از بین برده و امید و آرزوی ملت رنجدیده عراق را به یاس و ناامیدی مبدل نمودند.
در سال ۲۰۱۴ بود که زمزمه مسموم برپائی خلافت توسط داعش در گوشه گوشه جهان پخش و نشر گردید.
خلافتیکه خود را منجی امت اسلامی و مرهم دردهای عمیق این امت میخواند، اما با گذشت مدتی نهچندان زیاد، نه تنها هیچدردی از امت را دوا نکرد، بلکه بیش از هر بلا و مصیبت دیگری بر دردهای این امت افزود.
در سالهای آغازین اعلان خلافت موهوم، خوارج داعش توانستند مناطق وسیعی را از عراق و سوریه تصرف نموده و بر پهنای بزرگی سایه افکنند.
علاوه بر عراق و سوریه، سرزمینهایی نظیر مصر، لیبی، کشورهای آفریقایی و افغانستان نیز از این فتنه بزرگ در امان نمانده و برخی از مناطق آنها به دست خوارج سقوط نمود و به عنوان ولایتی جدید از خلافت باطلهشان اعلان گردید.
این اقتدار و قدرت اما دیری نگذشت که با فاششدن چهره واقعی خوارج و آگاهشدن عموم امت اسلامی بر ماهیت این فرقه گمراه، از بین رفت و اکثریت مناطقیکه بر آن سیطره یافته بودند را از دست دادند.
در افغانستان اما برخلاف دیگر کشورها نهتنها قدرت خوارج تضعیف نگردید، بلکه زیر سایه اشغالگران آمریکایی و اداره اجیر کابل، هر روز بیش از پیش نیرومند میشد.
چراکه اشغالگران از خوارج داعش بهعنوان سپری در مقابل پیشروی مجاهدین امارت اسلامی کارگرفته و رویای سرکوبشدن حرکت امارت اسلامی توسط خوارج را در سر میپروراندند.
رویاییکه بر خلاف خواسته اشغالگران آمریکایی، سرابی بیش نبود و نهتنها خوارج داعش نتوانستند جلو پیشروی مجاهدین را بگیرند، بلکه خود با ایستادگی در مقابل شیرمردان امارت اسلامی، تارومار گشتند و آخرین مناطق تحت سیطرهشان را نیز بهطور کلی از دست دادند.
بعد از فرار اشغالگران و سقوط اداره اجیرشان، هستههای باقی مانده این گروهک منفور نیز از پا درآمده و ملت رنجدیده افغانستان از فتنه این گروه در امان ماندند.