ابو هاجر الکردی
با جنایاتی که داعش در سال ۲۰۱۴ مرتکب شد، در واقع آغازی بود برای کشمکش‌های گسترده بین حرکت‌های جهادی و پیروان بغدادی؛ بگونه‌ای که مجاهدین پس احساس غدر از سوی آنها، بسیاری از جبهات جنگ با نیروهای اسد را در ولایات مختلف، از جمله؛ حلب، دیرالزور، حسکه، رقه و حمص رها کرده و برای سرکوب فتنه گران داعشی متوجه مناطق نزاع با آنها شدند.
بارها مشاهده شد که هنگام اعزام کاروان‌های متشکل از حرکت‌های جهادی برای سرکوب دواعش در مناطق مختلف، طیاره‌های بی پیلوت ائتلاف بین المللی به رهبری آمریکا، مجاهدین را مورد هدف قرار می‌دادند و اجازه نمی‌دادند که مجاهدین به راحتی خود را به مناطق حضور داعش و مبارزه با این فرقه نزدیک کنند.
بمباردمان نیروهای ائتلاف به اماکن و تحرکات حرکت‌های جهادی سبب شد تا علاوه بر پیشرفت نیروهای داعشی، نیروهای نصیری و نیروهای یگان خلق کرد”ی‌پ‌گ” هم مناطقی از قلمروی مجاهدین را به تصرف خود در آورند و اینگونه بود که ائتلاف جهانی موفق شدند تا با به کارگیری از داعش، مجاهدین را تضعیف و آنها را مجبور به عقب نشینی کنند.
هدف مجاهدین از تشکیل شاخه‌های نظامی و اعزام نیرو برای سرکوب داعشیان، تلاش برای ادای وظیفه و مکلفیت دینی آنها بود و اگر اجازه می‌دادند که این افعی سمی به راحتی رشد کند، زمینه سازی فتح در شام برای مجاهدین دشوار از قبل می‌شد.
از همین جهت، بخش‌های اطلاعاتی مجاهدین که در راس آن افراد متخصص و در کنارشان علمای سرشناس منطقه بودند، با اتحاد و همدلی که بین آنها بود و با دلایل نقلی و عقلی، برای ملت از پیامد بد حضور خوارج بر روی کره خاکی گفته بودند؛ به همین دلیل ملت خود در فکر راه حلی برای مقابله با خائنانی همانند خوارج بودند.
اما با وجود آن همه قربانی و تحمل سختی‌ها، مجاهدین روز به روز تضعیف و روند پیشرفت و ترقی آنها کم شد و به سبب مقابله با داعش، بسیاری از ولایات مختلف را که با خون و درد به دست آورده بودند، رها کرده و از مرکز شهرهای مهم عقب نشینی کردند.
