بسم الله الرحمن الرحیم
اول‌تر از همه به مسلمانان بنگلادش و به‌ویژه کسانی که در جنایات دولت متحمل خسارت شده‌اند، تسلیت می‌گویم؛ به رفته‌گان بهشت برین و به مجروحان شفای عاجل و کامیابی می‌خواهم.
قدامت تاریخی بنگلادش مربوط به تقسیم منطقه‌ای هند و پاکستان است که وقتی پاکستان از هند استقلال گرفت، بنگلادش نیز بخشی از پاکستان به‌شمار می‌رفت و در آن زمان به اسم پاکستان شرقی نامیده شده بود. چند سالی نگذشت که ملت بنگلادش با درایت و شجاعت فراوان آزادی خود را از حکومت ظالم و جابر پاکستان گرفت. از تمام این موارد می‌گذرم و به بحث اصلی بر می‌گردم؛ چند هفته‌ای است که در بنگلادش بین دولت و مردم به‌ویژه محصلان نا آرامی‌هایی جریان داشت، خواسته‌های مردم بنگلادش که اکثریت آنها را محصلان تشکیل می‌دهند این‌ست که سهمیه یا به عبارت دیگر بخشی از امتیاز اضافی که به چند خانواده‌ای در کشور بنگلادش تعلق می‌گیرد؛ یا قطع شود و یا تا حد زیادی کاهش یابد زیرا حقوق شهروندان عادی در این کار ضایع می‌شود و نمی‌توانند به طور کامل و مطمئن به آن دست‌رسی یابند اما دولت بنگلادش که توسط یک زن دیکتاتور اداره می‌شد، آماده پذیرش این سخنان نبود. مردم بنگلادش با راه‌اندازی تظاهرات بر حکومت فشار آوردند.
از سوی دیگر دولت شروع به کشتن معترضان دست‌خالی کرد و روزانه ده‌ها تن شهروندان بی‌گناه از جمله محصلان غیرمسلح را می‌کشت و زندانی می‌کرد که تا اکنون تعداد کشته‌شدگان از یک‌هزار و نیم گذشته است. مجروحان و اسیران بی‌شمار اند.
الحمدلله زحمات مسلمانان بنگلادش نتیجه در پی داشت و رهبر دیکتاتور به هند گریخت و کشور را ترک کرد.
در کنار همه‌ی این مظالم وظیفه سازمان‌های به اصطلاح بشردوستانه بین‌المللی این بود که باید به مستضعفان کمک می‌کرد و در کنار آنها برای احقاق حقوقشان می‌ایستاد، اما چون منافع این سازمان‌های شیطانی، دجالی و استخباراتی در حمایت این مظلومان وجود نداشت، موضوع را نادیده گرفته و آن را کنار گذاشتند. می‌توانیم حیثیت این سازمان‌های دروغین را از این موضوع درک کنیم.
تمام وقت این سازمان‌ها نه تنها در افغانستان بلکه در بسیاری از کشورهای فقیر از قبیل آفریقا، سومالی، سوریه، عراق، پاکستان و سایر مناطق به منافع خود اولویت داده‌اند. تمام فعالیت‌هایی را که به اسم منفعت به ملت انجام داده‌اند حتی یک مورد آن به نفع ملت نبوده است بلکه به زیان و تاوان آن بوده است.
امروز تلاش‌های مسلمانان بنگلادشی به ثمر نشسته است و کامیاب شده‌اند. به آنها تبریک می‌گویم.
من به عنوان یک مسلمان توصیه و مشوره نیک به برادران بنگلادشی خود بر اساس اخوت اسلامی تقدیم می‌کنم که هیچ نظام یا نهاد دیگری غیر از نظام اسلامی که بتواند مشکلات اساسی شما را به صورت اساسی حل کند، وجود ندارد. پس بکوشید در کشور خود نظام شرعی و اسلامی قائم کنید تا هیچ ظالمی بار دیگر ظلم و ستم خود را بر شما تحمیل نکند و اکنون فرصت خوبی در دست دارید تا از آن بهره ببرید و از افغان‌ها یاد بگیرید.
و ما علینا الا البلاغ …
