فلسفه جهاد در اسلام / بخش دوازدهم

طاهر احرار

اعتراض هفتم:

خداوند متعال می‌فرماید: “کُنتُم خیرَ أمةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاس تأْمُرُون بِالْمَعْروْفِ و تنْهَوْن عنِ الْمُنْکر” ترجمه: شما بهترین امتی هستید که برای هدایت مردم بیرون (برگزیده) شده‌اید، امر به‌معروف و نهی از منکر می‌کنید.

در این آیه که صفات بهترین امت ذکر شده است، از جهاد و مجاهدین سخنی به میان نیامده است.

پاسخ نخست:

محدود نمودن بهترین امت را در دو و سه صفت فوق خطای بزرگ، جهل به دين اسلام و تحقير آن می‌باشد، علامه مفتی محمد شفیع رحمه‌الله در تفسیر آیه فوق می‌نویسد: مفهوم آیه این‌ست که امت مذکور، امت خیر و نفع به یک‌دیگر است و حصه بیشتر نفع، مربوط به امر به معروف و نهی از منکر است، امر به‌معروف بر امت‌های پیشین نیز فرض بود‌‌ اما آن‌ها این قسمت را به پایان نرساندند زیرا مسئولیت‌شان ابلاغ دین تا قیامت نبود، از همین‌رو جهاد بر آنها فرض نشد، جهاد بر امت ما به این دلیل فرض است که‌ اشاعت دین تا قیامت مسئولیت شان‌ می‌باشد و کار این بدون زور و جهاد ممکن نیست. [معارف القرآن]

پاسخ دوم:

ابوهریره رضی‌الله‌عنه در تفسیر این آیه می‌فرماید: مراد از بهترین امت کسانی می‌باشند که کفار را در غِل و زنجیر می‌بندند تا وارد اسلام شوند؛ یعنی مجاهدین مراد این آیه هستند.

پاسخ سوم:

امروز امر به معروف و نهی از منکر فقط با نیروی حکومت و جهاد قابل انجام است؛ دعوتی که از قدرت و جهاد خالی باشد التماس و گذارش نامیده شده است.

Exit mobile version