ناصر سعید
یهودیان جنبش خود را در سال ۱۸۹۷ میلادی آغاز کردند، هدف جنبش دو چیز بود: تسلط بر فلسطین و ساختن هیکل سلیمانی، برای رسیدن به این هدف، یهود در داخل و خارج روابط داخلی برقرار کردند، ثروت کافی جمع‌آوری نمودند و تعداد یهودیان افزایش یافت.
یهود به سلطان عبدالحمید خان که شاه ترکیه بود و در آن زمان منطقه تحت کنترول ترکیه بود، عارض شدند تا فلسطین را به یهود حواله نماید اما او انکار کرد که بعداً به دلیل توطئه‌های انگلیس از حکومت خلع گردید، کفار نقشه‌ای از شرق تا غرب طراحی نمودند که چگونه سلطنت ترک‌ها را نابود و اعراب را جدا کنند تا فلسطین به راحتی به یهودیان واگذار شود، به‌همین دلیل افرادی را تحت عنوان آزادی و استقلال در میان اعراب به شورش وا داشتند که آن‌ها می‌خواستند از اثر و رسوخ ترکیه آزاد شوند.
پس از جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۷ جنبش یهود با حمایت قوی انگلیسی‌ها اعلام کرد که فلسطین وطن اجدادی آن‌هاست، در سال ۱۹۲۲ اقوام متحده قدرت فلسطین را به بریتانیا داد و رهبران کشورهای عربی فقط برای تماشا نشسته بودند.
پس از جنگ جهانی دوم چون هتلر یهودیان را از دم تیغ می‌گذراند، به فلسطین فرار نموده و مستقر شدند، در همین زمان هیتلر سخنی گفته بود که باید با خطوط طلایی نوشته می‌شد “من مرده خواهم بود اما مردم مرا نفرین می‌کنند که چرا در زندگی‌ام یک یهودی را زنده گذاشتم”.
در سال ۱۹۴۷ اقوام متحده تصمیمی ظالمانه‌ای اعلام کرد و فلسطین را بین اعراب و یهودیان تقسیم کرد.
در سال ۱۹۴۸ یک ریاست مستقل دائمی یهودی در سرزمین عربی اعلام شد که مورد حمایت کشورهای قدرت‌مند اروپایی قرار گرفت و در همان سال ۷۷ درصد از سرزمین فلسطین تحت کنترول یهودیان قرار گرفت، پس از جنگ ۱۹۶۷ یهود بیت‌المقدس را نیز اشغال کردند، پس از آن واقعه دیر یاسین رخ داد که از همان روز تا امروز فلسطینی‌ها کشته می‌شوند.
ادامه دارد …
