نوید احمد
پاکستان به دلیل سیاست خارجی موفق امارت اسلامی افغانستان به حدی رسیده است که از شدت درد زیاد به خود و دیگران دهان می‌اندازد. از روزی که حکومت افغانستان به جای شف شف، سیاست صریح شفتالو در قبال پاکستان را اتخاذ نموده است و اهداف پاکستان را با منطق و استدلال به شکل مستند تشخیص داده است، ابروی پاکستان افتاده و اعتماد و جایگاه پاکستان رو به افول است.
اکنون با شنیدن نام پاکستان در سطح بین المللی ترس، بیم، وحشت، ترور، انفجار و بسیاری چیزهای ناخوشایند دیگر در چهره‌های مردم هویدا می‌گردد.
اکنون تقریباً همه خارجی‌ها می‌دانند که پاکستان لانه فتنه و کانون تولید مشکلات است، اماکن و مراکز آموزشی خوارج در پاکستان وجود دارد. اکنون همه می‌دانند که پاکستان از تروریسم به عنوان سیاست خارجی و ابزار فشار استفاده می‌کند.
علی‌رغم اینکه پاکستان در ۲۰ سال گذشته به نام مبارزه با تروریسم از مجامع بین المللی امکانات و امتیازات زیادی دریافت کرده است اما با حیله‌گری و چالا‌کی خود به چشم بیگانگان خاک انداخته است.
پاکستان نه تنها با بی‌اعتمادی بین‌المللی مواجه است، بلکه با فشارهای بین‌المللی نیز مواجه است و به قدری منزوی شده است که اگر موقف خود را تغییر ندهد، تصور می‌شود که برای مدت طولانی احساس تنهایی خواهد نمود. پاکستان امروز از درد خود رنج می‌برد.
پاکستان وضعیت کنونی، فشار بین‌المللی و انزوای فعلی خود را تنها از سوی حکومت اسلامی افغانستان می‌داند به همین دلیل از ایجاد هیچ گونه مزاحمتی در برابر افغانستان ابایی ندارد؛ هم باروت و اسلحه می‌فرستد، هم پلان‌‌های حملات و نقشه‌های عملیات را طراحی می‌کند، هم مردم را آزار می‌دهد و هم امکانات، راه‌ها و کوچه‌ها را به خوارج نشان می‌دهد.
پاکستان می‌خواهد با این اقدامات خود مردم افغانستان و دولت افغانستان را متضرر کند و آنها را وادار کند که اقدامات مشابهی علیه پاکستان را انجام دهند و سپس خیلی آسان بتواند همه بدبینی‌ها و سرزنش‌های خود را به گردن دولت و مردم افغانستان بیاندازد، اما اکنون حکومت و ملت افغان با درایت و آگاهی فراوان در چارچوب منافع ملی گام برمی‌دارند.
مقامات افغانستان اکنون دست‌آوردهای خود را که به سختی به دست آورده‌اند، به راحتی و ساده‌گی مانند گذشته از دست نمی‌دهند. دولت افغانستان برای مذاکره و حل مشکلات به پاکستان پیشنهادهای منطقی زیادی داده است. پیشنهادهای دولت افغانستان آنقدر منطقی است که طرف پاکستانی جرات رد نمودن آشکارای آن را ندارد و نه هم از صمیم قلب از آنها حمایت می‌کند.
تمام تلاش آنها این‌ست که دولت افغانستان را در درگیری با خود وراد کنند و سپس به راحتی جهت متقاعد ساختن جامعه جهانی از درگیری خارج شود و دولت افغانستان را در درون درگیری ترک کنند اما این کار خواب است و خیال است و محال.
توجه: نوشته فوق نظر شخصی خود نویسنده است.
