طاهر احرار
من برای دومین بار در زندگی‌ام با چنین شرائط ناگواری مواجه می‌شوم؛ بار نخست در سال ۲۰۰۱ بود که حمله آمریکا به افغانستان آغاز شد و بار دوم زمانی‌که اسرائیل شروع به حمله بر غزه کرد.
هزاران نفر شهید شدند؛ از هر خانواده پنج تا ده نفر شهید شده‌اند، نیروی انسانی در قبال تدفین آنها ضعیف گشته است و به‌دلیل بمباران شدید مردم نمی‌توانند شهدای خود را دفن کنند.
کودکان، زنان، کهن‌سالان و ده‌ها شخص دیگر گم شده‌اند، غزه به‌طور کلی ویران شد، تمام کفار از یک سر تا سر دیگر دنیا متحد هستند و یک سخن می‌گویند (حمایت از اسرائیل).
از سوی دیگر رژیم بشار الاسد در سوریه شهر ادلب را که مرکز مسلمانان سنی است روزانه طوری بمباران می‌کند که هر چیز را با خاک یکسان کرده‌اند، تنظیم‌های جهادی را در آن‌جا مصروف نموده تا نتوانند به فلسطینیان کمک کنند و اسرائیل بتواند با دست باز غزه و مردمش را بسوزاند، و دولت‌های عربی را که شما خود دیدید!
اکنون یگانه پناه‌گاه و آخرین امید مردم، گروه‌های جهادی هستند، تمام کودکان و زنان فلسطین و ادلب فریاد وامستغیثاه سر می‌دهند!
آخرین گزارش‌های موثق حاکی از آن است که مرزبانان اسرائیلی در شهر قنطیره، سلاح‌ها و تجهیزات جدیدی در اختیار داعش قرار داده‌اند تا بتواند در مواقع اصابت خطر به اسرائیل از آنها استفاده کند و اجازه ندهد کسی صدای خود را علیه اسرائیل بلند کند.
خلاصه اینکه داعشی‌های خوارج و اسرائیل دو روی یک سکه هستند اما داعش با بادار خود از روی زمین محو خواهد شد.
ان‌شاء الله
