چهارشنبه گذشته، ۲۴ اسد که سومین سالگرد پیروزی ا.ا.ا و شکست اشغال‌گران آمریکایی بود، در تمام نقاط کشور از سوی ملت و حکومت در مراسم باشکوهی جشن گرفته شد. در تاریخ افغانستان به ندرت اتفاق افتاده است که آزادی واقعاً جشن گرفته می‌شود؛ به این معنا که ما کاملاً مستقل و آزاد هستیم.
۲۸ اسد که روز آزادی از انگلیس است، در بیست سال گذشته توسط اداره جمهوری در حالی جشن گرفته می‌شد که آزادی را نمی‌شناختند، حضور نیروهای آمریکایی و بردگی‌شان را آزادی می‌پنداشتند، فکر می‌کردند ملت آزادی را نمی‌شناسد و با شعارهای آن‌ها فریب خورده است اما ملت قهرمانان واقعی آزادی را به‌خوبی می‌شناختند، در آوردن آزادی چنان شانه‌به‌شانه آن‌ها ایستادند، طوری‌که امروز در جشن گرفتن کنار شان ایستاده‌اند.
سبک جشن آزادی توسط ا.ا.ا بسیار جالب بود؛ قدرت معنوی، مادی، سیاسی و اخلاقی خود را نشان داد. برگزاری رسم گذشت در بگرام یا به اصطلاح دیگری در آمریکای کوچک زمان اشغال پیام‌های زیادی با خود به مراجع مختلف داشت.
۱_: به ایالات متحده امریکا: از آنجائیکه رقابت‌های انتخاباتی در ایالات متحده جریان دارد؛ کاندیدان جهت کمپاین تبلیغاتی و فریب دادن به ملت، شکست خود در افغانستان را به عهده یک‌دیگر می‌اندازد. چندی پیش ترامپ گفت که جوبایدن بگرام را ترک کرد، اگر من می‌بودم ترکش نمی‌کردم. به گفته او اگر به قدرت برسید طالبان را قناعت خواهد داد که در سپردن بگرام موافقت کنند؛ در حالی‌که توافق پایان دادن به اشغال در دوحه با دولت ترامپ امضا شد، اگر می‌توانست این کار را انجام دهد، چرا انجام نداد؟
برگزاری جشن آزادی توسط ا.ا.ا در بگرام آمریکا/به‌خصوص ترامپ را از تحقق‌یافتن آرزوهای شیطانی ناامید کرد، به آن‌ها نشان داد که تانک‌ها و هواپیماهای شما متواضعانه پشت‌سر/بالای‌سر طالبان موتور سوار می‌رفتند. بگرام اکنون در کنترل فرزندان اصیل کشور است، امید خود را برای بازپس‌گیری آن از دست دهید.
۲_: به اداره اجیر: این بگرامی است که پدر شما برای ملاقات با ترامپ از ارگ به اینجا رفت اما ترامپ در صف او را در صف سربازان خود ایستاد کرد. جایی که رهبران شما برای استقبال آمریکایی‌ها می‌رفتند، امروز طالبان شکست آمریکا و آزادی را که از آن‌ها گرفته است، دقیقاً در همانجا جشن می‌گیرند. شما هم نباید امیدوار باشید؛ ا.ا.ا ارزش‌های ملت را خود می‌داند، از اهمیت خاک واقف است، شما دیدید که برای رسیدن به آزادی چقدر فداکاری‌های زیادی کرد.
۳_: به همسایگان/منطقه: بگرام برای ما خیلی مهم است، به کسی اجازه اشغال آن را نمی‌دهیم، ما با بیگانگان بسیار حساس هستیم، سفارت‌های دنیا را اصولا/قانونی می‌پذیریم اما هرگز حضور نظامی شان را قبول نداریم. شما باید درک کنید که کمک با دیگران در اشغال افغانستان شما را به سوی نابودی می‌کشاند. به امید اینکه موقف خود را بدانید!
به‌طور خلاصه؛ طالبان سیاست بسیار هوشمندانه‌ای را پیش‌رو گرفته‌اند؛ به فضل الهی این تصور را که مسلمانان و افغانها نمی‌توانند سیاست و حکومت‌داری کنند، دروغ و باطل ثابت نمودند. هر آنچه به منظور محو افغانها آورده شده بود، امروز قوت نظامی افغانستان است. دشمن درک نموده است که ما شکست خوردیم و آن‌ها پیروز شدند، دیگر نمی‌توانیم به اهداف خود برسیم، امت مسلمان افغانستان متحد است.
