حدوداً از یک سال و نیم گذشته که زمام پاکستان بار دیگر به دست ادارات نظامی افتاده است، حکومت حاکم بر پاکستان در تلاش است تا افغانستان را در هر زمینه‌ای تضعیف و بدنام کند. در زمینه سیاسی و استخباراتی، اداره نظامی پاکستان دست خود را پشت‌سر نگه می‌دارد اما در عرصه اقتصادی، اجتماعی و مطبوعاتی، آشکارا برای تضعیف افغانستان، آزار و اذیت افغان‌ها و بدنام ساختن شان دست به کار شده است.
یکی از مشکلات اصلی رژیم پاکستان و حاکمان اصلی (جنرال‌های نظامی) این‌ست که برای قدرت و بقای خود می‌توانند از هر مرزی عبور کنند؛ نه اسلام برایشان مهم است، نه انسانیت، نه همسایگی و نه اصول بین‌المللی.
به محض حاکمیت مجدد فوج بر دولت و مردم بیچاره پاکستان، روابط اقتصادی با افغانستان را متضرر نمود، موانعی بر سر راه صادرات افغانستان ایجاد کرد، صدها هزار پناهجوی افغان مقیم پاکستان را به نام‌ها و مشاغل زشت بدنام نموده و آنها را در شرایطی بسیار بحرانی به افغانستان فرستاد و در عرصه سیاسی نیز حکومت جدید افغانستان را در استیج بین‌المللی به انجام کارهایی متهم کرد که خودش در آنها غرق می‌باشد.
رژیم پاکستان مدعی است که گروه‌های به اصطلاح تروریستی در افغانستان وجود دارند و از حمایت دولت برخوردار هستند؛ در حالی که خود به امید نفوذ بیشتر، حمایت از گروه تروریستی داعش را آغاز نموده و به آنها در بلوچستان مراکز امن داده است. مراکز بلوچستان به‌حدی برای داعشی‌های خوارج مؤثر و امن تمام شده‌اند که اکنون به پناه‌گاهی برای فرار خوارج از عملیات امارت اسلامی افغانستان تبدیل شده است؛ افراد بلندپایه به همانجا منتقل شده و علاوه بر حمله‌ای بر تالار کروکوس مسکو، پلان‌های حملات در اروپا در محل مذکور برنامه‌ریزی شده است.
با نگاهی به آخرین گزارش‌ها، به نظر می‌رسد که رژیم پاکستان هنوز با مهیا نمودن سرپناهی برای خوارج سیر نشده است؛ در حال حاضر سعی دارد آمریکا را نیز در کنار انگلیس شریک استقلال بگرداند و برای تعقیب و کنترول منطقه و به‌ویژه افغانستان به آنها پایگاه‌های نظامی بدهد. آمریکا نیز نقطه ضعف پاکستان را می‌داند، برای متقاعد کردن او در مورد پایگاه‌ها، انگشت زخمی‌اش را فشار می‌دهد و حکومت آن به کنگره پیشنهاد داده است که ۱۰۱ میلیون دالر برای تقویت دموکراسی و مبارزه با تروریسم به پاکستان بدهد. اگر این پول را دریافت کنند، فوج پاکستان دوباره مانند دهه ۲۰۰۰ به سگ سربازان آمریکایی تبدیل می‌شود؛ از هر دستوری اطاعت می‌کنند و اعمال و اقدامات آنها در رابطه با افغانستان بیش از پیش از مرزهای اخلاقی فراتر می‌رود (به شرطی که از خشم مردم مظلوم پاکستان در امان بمانند).
