سازمان استخباراتی (ISI) مسئولیت اجرای پروژه داعش در آسیای جنوبی را پذیرفته است. این حقیقتی ثابت و مسلّم است که اداره مذکور مسئولیت این کار را به عهده گرفته است و نمی‌توان به هیچ وجه انکار کرد؛ همه کارشناسان سیاسی جهان به این واقعیت متقاعد شده‌اند.
سوال اینجاست که چرا اداره (I.S.I) این کار را پذیرفته است؟ در حالی که کشور وابسته به اداره (I.S.I) دارای عضویت شورای امنیت سازمان ملل متحد است و پروژه داعش در تمام دنیا یک پروژه ضد امنیت بین‌المللی محسوب می‌شود! با وجود اینکه کشوری که (I.S.I) متلعق به او است، خود را متعهد به همه تصمیمات شورای امنیت می‌خواند؛ اما نقض او در پروژه داعش از خورشید واضح‌تر است.
سوال دیگر این‌ست که آیا کشور تحت مدیریت (I.S.I) واقعا آنقدر قوی است که تصمیمات شورای امنیت را زیر پا بگذارد و به آن اهمیتی ندهد؟
یک نکته از تبصره‌های مختلف رسانه‌های بین‌المللی به‌طور فشرده و خلاصه به دست می‌آید که کشور تحت مدیریت (I.S.I) به قدری با مشکلات اقتصادی مواجه است که اعضای داعش را بر مبنای مجبوریت در منطقه خود سکونت داده و در ازای دریافت پول، اجرای پروژه داعش را به عهده گرفته است.
گزارش‌ها نشان می‌دهد که وضعیت اقتصادی این کشور به حدی ضعیف است که نمی‌تواند حقوق کارمندان خود را به موقع پرداخت کند. دولت آن نمی‌تواند تیل سالانه و سایر سوخت‌های مورد نیاز را خریداری کند و با بسیاری از ضعف‌های اقتصادی دیگر مواجه است.
از کشور مربوط به ISI سالانه صدها سرمایه‌گذار به دلیل نبود امنیت قابل اعتماد به کشورهای دیگر می‌روند، زیرا تجارت، اقتصاد و سرمایه‌گذاران به دلیل پروژه‌های ضد امنیتی بین‌المللی و گروه‌های تروریستی در کشور مذکور در خطر هستند.
اداره (I.S.I) از این‌رو در ازای دریافت پول به گروه داعش و سایر سازمان‌های استخباراتی پناه و جایگاه می‌دهد، که راه دیگری برای اداره نسبی کار دولتی خود ندارد، به همین دلیل از سازمان ملل و سایر قوانین بین‌المللی سرپیچی می‌کند که در نتیجه این تخلفات، امنیت منطقه آسیب می‌بیند و تقصیر به عهده I.S.I می‌افتد.
خلاصه؛ کشور مذکور قوانین اجتماعی بین‌المللی را از روی مجبوریت زیر پا می‌گذارد، به همین دلیل به پروژه‌هایی که در منطقه ناامنی ایجاد می‌کنند، جای می‌دهد و تقصیر مستقیماً متوجه خودشان می‌شود و در نتیجه کشورهای منطقه از کشور متعلق به اداره (I.S.I) توافقات خود را می‌گیرند و به وعده‌های خود عمل نمی‌کنند که ممکن است به این سازمان آسیب برسد.