شهادت بالاترین مقامی است که از پیامبران به امت اسلامی رسیده است و پیامبر گرامی‌مان صلی‌الله‌علیه‌وسلّم همواره آن را طلب می‌کرد و آرزوی شان این بود که در این راه مقدس خداوند (جهاد) تکه تکه شود و جام شهادت بنوشد.
یاران پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وسلّم برای رسیدن به این مقام، خستگی‌ها و مشقت‌های فراوانی را متحمل شده‌اند که بسیاری از یاران آن‌حضرت صلی‌الله‌علیه‌وسلّم در این ثواب عظیم مورد لطف خداوند متعال قرار گرفته و آنان را مهمانان حور کرده است.
این سلسله از حضرت سمیه و یاسر رضی‌الله‌عنهما شروع شده است و تا قیامت ادامه دارد، پروانه‌گان دین مقدس اسلام بر حریم این شمع می‌سوزند و وام عشق واقعی خود را می‌پردازند.
تعداد بی‌شماری از پروانه‌گان کشور عزیز و مصیبت زده مان همرکاب این کاروان بوده‌اند و در ۲۰ سال گذشته‌ی جهاد چنان دلیرانی به این قافله پیروزی پیوسته‌اند که همه جهان به شجاعت و رشادت آن‌ها انگشت به دندان شده است.
این یک حقیقت روشن است که محبوب هدیه باشکوهی را برای معشوق گران‌قدر خود نگه می‌دارد که به وقتش تقدیم نماید؛ جناب انجینر حکمت‌الله مشهور به سیف‌الله که دوستان در عرصه فرهنگی او را «جواد بدر» می‌گفتند، راهرو این راه مقدس و پیرو این صف پاک بود.
شهید جواد بدر تقبله‌الله مجاهد جسور و دلیری بود که از عنفوان جوانی‌اش همرکاب راه حق شد و تا آخرین رمق زندگی‌اش بر این مسیر مردانه قدم می‌زد که نه فراق دوستان، نه جدایی از خویشاوندان و نه مشکلات راه پر پیچ‌وخم او را ناچار به انحراف نمود.
خداوند به شهید بدر در این دنیا صفات بهشتیان عطا فرموده بود که با خوش‌اخلاقی، برخورد شائسته و لبخند نرم خود دل دوستانش را ربوده بود و سکوت در مجلس زیبایی بیشتری به او بخشیده بود.
تنها آرزوی شهید بدر پیوستن به قافله یاران از دست‌رفته‌اش بود تا سرانجام خداوند متعال او را در این ایام امتحانات بزرگ به آرزوی بزرگش رساند؛ هفدهم ربیع الثانی ۱۴۴۶ هجری قمری عملیات رو در رو با خوارج در ولایت غور به مقام شامخ شهادت نائل آمد. (نحسبه کذلک والله حسیبه).
انا لله وانا الیه راجعون!