خوارج؛ مدعیان تکفیر اما مرتکبان گناهان کبیره! بخش چهارم

در ادامهٔ گناهان کبیره‌ای که خوارج به آن‌ها گرفتارند، برخی دیگر از آن‌ها به شرح زیر هستند:

۸- قتل العاهدین و أهل الأمان والعهد (قتل عهدکنندگان و اهل امان و عهد)
خداوند متعال در قرآن عظیم‌الشأن چندین بار به صراحت بیان فرموده که مسلمان نباید خیانت‌کار باشد، و خیانت از گناهان بزرگ و نابخشودنی است که خداوند حرمت آن را در قرآن کریم اعلام کرده است.

خداوند تعالی می‌فرماید:
“وَإِمَّا تَخَافَنَّ مِن قَوْمٍ خِيَانَةً فَانبِذْ إِلَيْهِمْ عَلَىٰ سَوَاءٍ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْخَائِنِينَ”
(سورهٔ انفال، آیهٔ ۵۸)
ترجمه: واگر از خیانت قومی بیم داشتی؛ منصفانه (پیمان شان را) به سوی آنان بیانداز (وفسخ پیمانشان را برای همگان اعلان کن), به راستی که خداوند خائنان را دوست نمی دارد.

همچنین پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه وسلم فرموده است:
“من قتل معاهَدًا لم يرح رائحة الجنة، وإن ريحها ليوجد من مسيرة أربعين عامًا” (روایت بخاری)
ترجمه: هر کس که فردی معاهد (کافری که با مسلمانان پیمان بسته است) را به قتل برساند؛ بوی بهشت را نخواهد دریافت، در حالی که بوی بهشت از فاصلهٔ چهل سال راه احساس می‌شود.

اما خوارج برخلاف آیات قرآن و احادیث نبوی، به‌صورت مکرر به قتل معاهدین دست می‌زنند، آنان برای بدنام کردن نظام اسلامی، کفاری را که تحت امان یا پیمان هستند، به قتل می‌رسانند؛ چنان‌که بارها دیده‌ایم که خوارج داعشی در افغانستان و دیگر کشورها معاهدین را به قتل رسانده‌اند.

۹. إشعال الفتنة (فتنه‌انگیزی)

خداوند در قرآن کریم می‌فرماید:
“وَاتَّقُوا فِتْنَةً لَا تُصِيبَنَّ ٱلَّذِينَ ظَلَمُوا مِنكُمْ خَاصَّةً ۖ وَٱعْلَمُوا أَنَّ ٱللَّهَ شَدِيدُ ٱلْعِقَابِ”
(سورهٔ انفال، آیهٔ ۲۵)
ترجمه: از فتنه‌ای بپرهیزید که تنها دامن‌گیر ظالمان نمی‌شود (بلکه همه را دربر می‌گیرد) و بدانید که خداوند سخت‌گیر در عقوبت است.

پیامبر صلی الله علیه وسلم فرموده‌اند:
“الفتنة نائمة، لعن الله من أيقظها” (روایت طبرانی)
ترجمه: فتنه خوابیده است، لعنت خدا بر کسی باد که آن را بیدار می‌سازد.

اما خوارج همواره در میان امت اسلامی فتنه می‌افکنند؛ جنگ‌ها، شورش‌ها و درگیری‌هایی علیه دولت اسلامی به راه می‌اندازند تا به اهداف شوم خود دست یابند.

۱۰- دامن زدن به تفرقه و پراکندگی

خداوند متعال در قرآن کریم پیوسته به مسلمانان توصیه کرده که وحدت خود را حفظ کنند و در برابر کفار متحد شوند؛ چنان‌که می‌فرماید:
“إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَيْنَ أَخَوَيْكُمْ”
(سورهٔ حجرات، آیهٔ ۱۰)
ترجمه: مؤمنان با یکدیگر برادرند، پس میان دو برادر خود صلح برقرار سازید.

و نیز می‌فرماید:
“وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا”
ترجمه: همگی به ریسمان الهی چنگ بزنید و پراکنده نشوید.

همچنین پیامبر صلی الله علیه وسلم هشدار می‌دهند:
“لا ترجعوا بعدي كفارًا يضرب بعضكم رقاب بعض” (روایت بخاری و مسلم)
ترجمه: پس از من به کفر بازنگردید، که یکدیگر را گردن بزنید.

اما خوارج برعکسِ این دستورات؛ همواره صفوف مسلمانان را از هم می‌پاشند، امت را متفرق می‌سازند و هر کسی را که با ایشان مخالف باشد، کافر می‌شمارند.