فلسفه جهاد در اسلام / قسمت هشتم

طاهر احرار

اعتراض سوم:

خداوند متعال خطاب به رسول خود می‌فرماید: (یَا أيُّها النَّبي جاهِدِ الکُفَّار والمُنافِقِين واغلُظ عَليهِم) در اینجا کلمه جاهد به معنای جنگ و قتال نیست زیرا نبی اکرم صلی‌ الله علیه و سلم از جنگیدن با منافقین منع شده بود و اگر بپذیریم که به معنای قتال است پس نبی اکرم صلی الله علیه و سلم این دستور خداوند را اجرا نکرده است، معاذ الله!

پاسخ:

 در اینجا نیز کلمه “جاهد” به معنای «قاتل» است.

دلیل اول:

این آیه در دو جای قرآن کریم؛ سوره توبه و سوره تحریم آمده است و هر دو سوره مدنی است، جهاد نیز حکم مدنی است.

دلیل دوم:

خداوند متعال در این آیه دستور به غلظت داده است که در جهاد وجود دارد نه در دعوت و تبلیغ.

راجع به دعوت و تبلیغ خدا چنین فرمان داده است که: (أدعُ الى سَبِيل رَبّک بالحِکمَةِ و المَوعِظةِ الحَسَنة) و ساير آيات مرتبط.

دلیل سوم:

خداوند متعال در پایان آیه مذکور می‌فرماید: “و مأواهم جهنّم” که ورود به جهنم پس از جنگ و قتال است نه بعد از دعوت و تبلیغ. خداوند متعال در قرآن کریم بعد از تبلیغ و تعلیم فقط بحث تشویق یا برائت از شرک را بیان می‌کند.

همچنان در این آیه به دو چیز دستور داده شده است؛ “جاهد” و “واغلظ” و در مقابل، نیز دو گروه “کفار” و “منافقین” وجود دارند، پس جهاد علیه کفار و غلظت علیه منافقین به‌کار می‌رود، از آنجائی‌که کفر منافقین پوشیده است، از همین‌رو دستور قتال با آن‌ها صادر نشده است و پیامبر صلی الله علیه و سلم توسط وحی آگاه می‌شد اما مصلحتاً آن‌ها را نمی‌کشت.

Exit mobile version