عملکرد استعمارگران و بیداری مسلمین:
پس از فروپاشی خلافت عثمانی، کفار شرق و غرب خصوصاً یهود و مسیحیان، اختلافات دیرینه خود را کنار گذاشتند (یهود معتقد به فرزند نامشروع بودن حضرت عيسى بودند و مسحیان یهودیان را قاتل حضرت عیسی میدانستند).
و با اتحاد و انسجام در مقابل مسلمانان، جبهه های واحد تشکیل دادند و سرزمین و امپراتوری بزرگ مسلمین را مثل درنده تکه پاره کرده غده بدخیم سرطان (اسراییل) در پیکره جهان اسلام (فلسطین) بوجود آمد.
و بقیه سرزمینهای مسلمین را به عمارت نشینهای کوچک، تقسیم نموده به بردگی فکری و فرهنگی گرفتند و بر سرنوشت هر یکی از این کشورهای کوچک که توانایی دفاع را نداشت، یکی از نوکران حلقه بـه گوش خویش را تعیین نمودند، تا به نمایندگی از استعمارگران نقشآنها را ایفا نموده مردم را بسوی ارتداد فکری سوق دهند.
آنگاه سازمانها و موسساتی را بوجود آوردند تا اهداف شان را درمیان امت اسلامی تحقق بخشند، این موسسات میکوشیدند تا با ایجاد تفرقه و اختلاف، در میان مذاهب، احزاب و گروهها، مسلمانان را پراکنده سازند و تردید نسبت به اصول دین اسلام و متهم ساختن آن به عجز و ناتوانی در عرصه زندگی تا آن را کم اهمیت جلوه دهند.
و خطرناک ترین ضربهی آنها در زمینه تعلیم و تربیت بود، به این ترتیب آنها کوشیدند تا سد راه پیشرفت صنعت و تکنولوژی مسلمانان شده و آنها را عقب مانده نگاه دارند، برای تحقق این امر نقشه های طولانی مدتی راطراحی کردند تا فرزندان مسلمین را از نظر مادی و معنوی دور کرده وابسطه به خود کنند، اگر چه ثمره این کار در دراز مدت آشکار گردد.
ناگفته پیداست که فرهنگ انحرافی و ضد اخلاقی غربیها و شرقیها نه تنها با عقیدهی پاک اسلام، بلکه حتی با فطرت سالم همه انسانها در تضاد است، این قبیل جنایتها، معمولاً زیر نقاب روشن فکری، خیر خواهی … صورت گرفت تا بتوانند افکار عمومی را فریب دهند و این روند تا زمانی که حکومت را به دست گیرند، ادامه یافت؛ آنگاه قوانین ضدبشری خود را پیاده نموده با ایجاد رعب و وحشت به سرکوب مردم پرداختند و خواسته های مردم را زیر پا گذاشته و صرفا بهاهداف خود میاندیشیدند و با استفاده از زور و قدرت، خواستههای خود را بر آنها تحمیل کردند.
همانطوری که درترکیه سوریه و… از این تاکتیک استفاده کردند، کمال ابتدابا اتحاد و انسجام ملی قدرت را بدست گرفت اما پس از اینکه به قدرت رسید تمام احکام و دستورات اسلام را از زندگی مردم حذف و بیدینی را از غرب برای مردم ترکیه به ارمغان آورد وبرای همیشه آنها را دچار مشکل کرد.
لکن علیرغم بردگیفکری، استعمارگران به این اکتفا نکردند و به خاطر طمعی که نسبت به نفت خلیج داشتند، با هم به رقابت پرداختند، ولی بزرگترین مانع افغانستان بود که زیر بار استعمارگران نمیرفت، و شوروی چارهای نداشت جزء اینکه افغانستان را از سر راهبردارد اینجا بود که شوروی جنگ را علیه ملت فقیر افغانستان، تدارک دید و با تمام تجهیزات پیشرفته جنگی در سال ۱۳۵۸هـ ش به افغانستان حمله برد در این جنگ که ۹ سال طول کشید بنا به تحقیق سیلونکی، ۹ درصد معلول ۳۳ درصد آواره شدند.
اما خداوند متعال، شرق مغرور و متکبر را در مقابل مجاهدین فقیر و جان برکف شکست داد، چه زیبا رب العالمین فرموده است:
[وكَمْ مِنْ فِئَةٍ قَلِيلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةٌ كَثِيرَةً بِإِذْنِ الله وَالله مَعَالصَّابِرِينَ]. «چه بسیارند گروههای اندکی که به فرمان خدا (توفیق نصیبشان شده است و) بر گروههای فراوانی چیرهشده اند و خداوند با بردباران (و در صف استقامت کنندگان) است».
نه تنها شوروی، در این جنگ شکست خورد بلکه از داخل، کاخ سرخ کرملین، فرو ریخت و کشور تاجیکستان، ازبکستان،ترکمنستان و…. آزاد شده اعلان استقلال نمودند، پس از فروپاشی شوروی، غرب خود را یکه تاز جهان دید و اینجا بودکه برنامه های استعماری خویش را بیش از پیش ادامه داد.
لذا در این خصوص، بر تمام مسلمانان و سران کشورهای اسلامی است، که ضمن یقین نمودن به وعده های قطعی خداوند متعال، در اوضاع خود تجدید نظر کنند و هرگز دست نیاز و گدایی را به سوی دشمنان اسلام (شرق و غرب) دراز نکنند، بلکه بر الله اعتماد و توکل نموده بسوی الله صادقانه رجوع نمایند.
و همواره این فرمان رب العالمین را مد نظر داشته باشند، که میفرمایند: [وَلَا تَرْكَنُوا إِلَي الَّذِينَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّكُمُ النَّارُ وَمَالَكُمْ مِنْ دُونِ الله مِنْ أَوْلِيَاءَ ثُمَّ لَا تُنْصَرُونَ]. «و به کافران ومشرکان میل مکنید (که اگر چنین کنید) آتش دوزخ شما رافرا میگیرد، و (بدانید که) جز خدا دوستان و سرپرستانی ندارید (تا بتوانند شما را در پناه خود دارند و شر و بلا و زیان وضرر را از شما به دور نمایند) و پس از (تکیه به کافران ومشرکان، دیگر از سوی خدا) یاری نمیگردید و بر (دشمنان) پیروز گردانده نمیشوید».
و در سوره مائده رب العالمین مسلمانان را به شدت هشدار میدهند: [يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْيَهُودَ وَالنَّصَارَىأَوْلِيَاءَ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ وَمَنْ يَتَوَلَّهُمْ مِنْكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْإِنَّ الله لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ]. «ای مؤمنان! یهودیان و مسیحیان را به دوستی نگیرید (و به طریق اولی آنان را به سرپرستی نپذیرید) ایشان برخی دوست برخی دیگرند (و در دشمنی با شما یکسان و برابرند) هر کس از شما با ایشان دوستی ورزد (و آنان را به سرپرستی بپذیرد) بیگمان او از زمره ایشان بشمار است و شک نیست که خداوند افراد ستمگررا (به سوی ایمان) هدایت نمیکند»